Bent Van Looy is geen traditionele muzikant die vanuit een ivoren toren opereert. Zijn persoonlijkheid en de drang om zich open te stellen voor nieuwe impulsen, dwingen hem regelmatig zijn comfortzone te verlaten en uitstapjes te maken naar sociale media, radio en televisie. Met een zeer gevarieerd palmares als gevolg.
Bent Van Looy © Bart Kiggen
Je bent je muzikale carrière begonnen met de band Das Pop. Als je die beginperiode vergelijkt met het heden, heb je dan het gevoel dat de muzieksector hard is veranderd?
Toen ik begon was de muziekbusiness nog echt een business. Als band kon je door Europa toeren, wat mogelijk werd gemaakt met geld van de platenverkoop via een platenfirma. Ik weet nog heel goed dat we na afloop van een optreden in Nederland aan het signeren waren, toen iemand vroeg om zijn cd-r (compact disc-recordable) te signeren. Toen dacht ik: het einde is in zicht. Als band hebben we echt de overgang van een gezonde economie naar een soort van niemandsland meegemaakt. Mensen kopen geen muziek meer. Van concerten hebben we torenhoge verwachtingen, maar zelfs daarvoor willen we niet meer betalen. De muziekindustrie is uitgestorven en alle kaarten zijn herschikt.
Wordt daar onder artiesten vaak over gepraat?
Jazeker. Niemand weet waar het naartoe gaat. We leven in een interessante, maar ook verwarrende periode, want niemand kent de oplossing.
Hoe kunnen mensen jou dan ondersteunen?
Als je mijn plaat hebt gestreamd, kan je de vinylplaat aankopen. Voor mij geeft dit pas echt vorm aan het beleven van muziek. Je hebt een andere relatie met een kunstwerk of een boek, of met een plaat waarvoor je hebt betaald. In die zin ben ik tamelijk ouderwets. Ik ben er namelijk van overtuigd dat het fysieke een belangrijk onderdeel uitmaakt van de ervaring. Ik ben niet tegen streaming, integendeel. Ik gebruik het elke dag. Op voorwaarde dat er een interessanter betalend model gevonden wordt voor muzikanten, is streaming de toekomst.
Muziek combineer je met televisie- en radiowerk. Doe je dit uit noodzaak, of voedt het jou ook echt als muzikant?
Toen ik pas begon, geloofde ik stellig dat een muzikant thuishoorde in een ivoren toren en van daaruit prachtige dingen op de wereld losliet, om dan vervolgens overal met open armen ontvangen te worden en goed te worden betaald. Dat was hoe de muziekindustrie toen in elkaar stak, en dat sprak me aan. Maar dat bestaat niet meer. Het is niet voor elke muzikant weggelegd om verschillende jobs te combineren en op die manier een economische realiteit te creëren waarbinnen muziek het centrum is. In de jaren negentig leefde de idee dat televisie minder edel was dan muziek. Maar ik vind dat je geen oogkleppen op mag hebben, en dat je open moet staan voor nieuwe mogelijkheden. Het is niet zo dat het ene het andere uitsluit. Je moet in dialoog blijven met de wereld waarin je werkt, denk ik. Tv-werk bijvoorbeeld vind ik ook echt leuk. Het gaat over werken in team en de adrenaline van het live-moment. En hoewel ik in het begin weigerachtig stond tegenover sociale media, neem ik daar nu ook aan deel. Je bent verplicht om te kijken naar de tijdsgeest, en je moet daar een plaats in zoeken.
Betalen die jobs ook deels jouw vrijheid als muzikant?
Ten dele, ja. Dat soort opdrachten zorgt ervoor dat ik de plaat kan maken die ik wil, zonder dat ik compromissen moet sluiten.
Betaalt jouw platenlabel daar niet voor?
Ik ben degene die alles betaalt. Het platenlabel staat in voor de promotie en de distributie. Ze verdelen mijn platen en zorgen ervoor dat ze in de winkel liggen.
Neem je alle beslissingen zelf, of word je daarin begeleid door professionals?
Op zakelijk vlak word ik begeleid door anderen, want ik ben geen businessman. Ik ben een beetje dyslectisch als het over cijfers gaat. Dat is erg als het over huisnummers gaat, maar nog erger als je een jaarbalans moet opmaken.
Wat is jouw advies voor jonge artiesten die voltijds van muziek willen leven?
Als je niet bang bent om de komende tien jaar in relatieve armoede door te brengen, maar omringd wil worden door interessante dingen, dan vind ik het een goede keuze. De tijd van de ivoren toren is helaas voorbij. Je moet onmiddellijk op zoek naar die droom en je moet durven gokken. Het is de uitdaging om compromisloos te kiezen voor iets, daar de gevolgen van te dragen, en tegelijkertijd geen domme dingen te doen. Je moet weten in welke wereld je leeft en wie je publiek is.
Dit interview werd afgenomen naar aanleiding van Antwerp.Works, het festival rond creatief ondernemen dat plaatsvond eind september 2016. Foto's © Bart Kiggen
