Rond haar 50 besloot Ann Van Hoey dat het tijd was om dan toch voor de keramiek te gaan, vooral gedreven door haar liefde voor de klei, maar zonder een echt groot plan. Na enkele maanden botste ze op enkele hindernissen. Het alleen werken vond ze niet altijd leuk en het vermarkten van haar werk was ook niet evident. Langzamerhand zag ze op tegen naar het atelier gaan en vooral, begon ze uit te rekenen welke kosten ze maakte en wat het al opgeleverd had. Het onevenwicht was demotiverend. Tot haar echtgenoot haar wakker schudde en haar terugstuurde naar haar atelier met de boodschap om zo hoog mogelijk te mikken.

Mik niet op één of andere kleine tentoonstelling in het parochiecentrum, maar op nationale en internationale plekken met faam.

En dat was wat ze deed. In 2007 schreef ze zich in voor de selecties bij het toenmalige Design Vlaanderen, nam ze met Etude Géometrique deel aan de Henry van de Velde Awards en stuurde ze haar kandidatuur in voor de International Biennial of Contemporary Ceramics in Vallauris, wereldwijd één van de grootste keramiekbiënnales. En ze werd telkens geselecteerd.

Wat gaf de doorslag voor die selecties? Haar werk natuurlijk, maar ook het feit dat ze haar werk zeer professioneel presenteert.

Van bij de start koos ze voor én professionele teksten, geschreven door haar echtgenoot, én professioneel beeldmateriaal, genomen door een beroepsfotograaf, aangevuld met een website.

Alleen al de selectie in Vallauris leverde meteen drie betekenisvolle tentoonstellingen op: een solotentoonstelling bij Galerie Hélène Porée in Paris (2009), een tentoonstelling met haar werk en dat van Gustavo Pérez bij Puls Contemporary Ceramics in Brussel (2008) en een tentoonstelling met haar werk en dat van Ashraf Hanna en Agnès His bij Galerie du Don in Le Fel in Frankrijk (2010). De tentoonstelling bij Puls leverde ook een artikel op in Revue de la Céramique et du Verre, één van de grootste keramiektijdschriften wereldwijd. En zo bracht het winnen van één internationale wedstrijd heel wat aan het rollen. Een ander voorbeeld is de selectie bij de Henry van de Velde Awards. Dat leidde tot de reeksen Crease Cups en Enchanted Geometry bij Serax.

Levert elke wedstrijd evenveel op? Dat vindt Ann moeilijk om te zeggen. Soms is er een duidelijke link tussen de wedstrijd en het gemaakte contact, soms is het in eerste instantie vooral een boost voor je zelfvertrouwen en versterkt het de keuze die je gemaakt hebt. In de loop der jaren heeft ze zowat in elk continent deelgenomen aan wedstrijden, waar de dynamiek telkens anders is. Het is niet altijd even duidelijk als indertijd bij Vallauris, maar ze gaat er wel vanuit dat het altijd iets opgebracht heeft, ook al omdat ze ervoor gekozen heeft om bij elke wedstrijd aanwezig te zijn. In continenten waar er geen grote wedstrijden zijn, heeft ze geopteerd om mee te dingen naar residenties.

Door zich telkens te verplaatsen, heeft ze zeer actief een groot internationaal netwerk opgebouwd.

Andere keramisten zijn de beste bronnen om te horen wat de andere goede wedstrijden zijn, wat de interessante galerieën zijn, welke residenties echt de moeite zijn.

Soms levert een wedstrijd geld op, en dat is natuurlijk handig, maar wedstrijden en residenties hebben Ann Van Hoey ook al heel andere dingen opgeleverd, zoals tijd om zich te verdiepen in nieuwe technieken. Residenties ziet Ann trouwens ook als een soort van wedstrijd. Voor haar residentie in Taiwan in 2017 waren er 700 inzendingen, waaruit er 6 gekozen werden om in het keramiekmuseum een permanente installatie te maken tijdens hun verblijf.

Binnen de keramieksector is het prijzengeld, als het er is, ook vaak heel beperkt en zeer variërend. De grote uitzondering hierop is de Loewe Crafts Prize, waar ze in 2018 geselecteerd werd voor de shortlist. Er zijn ook residenties die alles betalen (transport, verblijf, eten en drinken, materiaal,...), terwijl andere residenties dat niet doen. Een wedstrijd als Loewe Crafts Prize betaalt het transport van het werk voor de tentoonstelling en het ticket om naar de prijsuitreiking te komen. Dat is bij andere wedstrijden niet altijd het geval.

Voor Ann Van Hoey is het duidelijk.

Een wedstrijd is een springplank die echt opportuniteiten geeft, maar je moet er zelf ook echt mee aan de slag.

Je zorgt dat je erheen gaat, legt contacten, vertelt over de wedstrijd op social media (voor Ann is dat vooral via Facebook), zodat geïnteresseerden op de hoogte zijn en haar verhaal kunnen volgen. Je plaatst het op je website en informeert journalisten en curatoren via je nieuwsbrief. Op die manier kunnen wedstrijden echt deuren openen en je carrière een boost geven.

Wil jij ook meer inzetten op wedstrijden? In onze gids vind je een overzicht van nationale en internationale wedstrijden voor de creatieve sector.