Louise Daneels tovert alledaagse gebruiksvoorwerpen om tot heel mooie, aandoenlijke voorwerpen in keramiek. Het lijken wel illustraties in klei. Niet toevallig, want Louise is een illustratrice die gefascineerd raakte door de mogelijkheden van werken in 3D om herinneringen in beeld te brengen. 

Louise Daneels © Fien Cools

Louise Daneels © Fien Cools

Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe artikels in dit magazine? Schrijf je in op onze nieuwsbrief!

Bij de binnenkomst verontschuldigt Louise Daneels zich voor de kou in het atelier. "Maar dat is slechts bij momenten," lacht ze terwijl ze op de nieuwe oven wijst. "Een grote investering maar daardoor kan ik rustig thuisblijven en doorwerken aan mijn kunstwerken." Ik krijg een korte en enthousiaste introductie tot kleisoorten en verneem dat een lucht drogende klei heel fragiel is. Of dat je klei goed moet kneden zodat er geen luchtbelletjes achterblijven. Die kunnen ervoor zorgen dat het werk tijdens het bakken barst. En dat je klei moet bakken op 950°, vervolgens glazuren en afwerken op 1030°. Het enthousiasme waarmee Daneels me meeneemt naar haar wereld is hartverwarmend. De kou in het atelier is snel vergeten. 

Je bent illustratrice, maar toch focus je op keramiek. Hoe is dat in zijn werk gegaan?

Ik heb vijf jaar illustratie gestudeerd aan het KASK in Gent. Maar de meeste van mijn tekeningen zagen nooit het daglicht, bleven als weeskindjes achter in de vele mappen die ik had. Ik raakte gefascineerd door klei tijdens mijn Erasmusjaar in Leipzig. We deden een project rond de ruimte. Ik kreeg het idee om de badkamer van het Internationaal ruimtestation ISS na te bouwen. Dat heeft te maken met mijn persoonlijke fascinatie voor hygiëne. Ik vroeg me af hoe astronauten omgaan met simpele zaken als tandenpoetsen in een staat van gewichtloosheid. Dat eerste werk in klei zorgde voor een openbaring. Illustratie is leuk, maar je werkt steeds in 2D. Je werk komt nooit los van de drager. Met klei kon ik plots een derde dimensie toevoegen aan mijn werk.

Keramiek Louise Daneels

Hoe kwam dat eerste werk tot stand?

Dat ging vrij eenvoudig. Ik trok mijn toiletkastje open en haalde er voorwerpen uit om ze na te maken in klei. In het begin werkte ik met luchtdrogende klei. Ik leerde mezelf de kunst via YouTube-handleidingen. Maar ik besefte al snel dat ik meer moest leren over de verschillende materialen en hun chemische reacties. Ik zette alles wat ik vond in keramiek om: een fles bruiswater, een blik gepelde tomaten, een flacon afwasmiddel...

Is je werk kunst of decoratie?

Ik beschouw mijn werk niet als kunst. Klei is voor mij een manier om te illustreren in drie dimensies. Kunst vind je in een museum of een galerie. Mijn doel is in de eerste plaats om onze nostalgie te prikkelen, herinneringen op te halen.

Louise gaat in haar atelier snuisteren tussen de tientallen werken en komt terug met een klein, rood fototoestel… in keramiek.

Dit is een van mijn eerste herinneringen. Ik kreeg als klein meisje tijdens mijn vakantie een namaakfototoestel van mijn vader. Een weeklang voelde ik me de nieuwe Robert Capaof MargaretBourke-White. Ik maakte het toestel na in klei. Het werd een herinner(d)ing. Elk voorwerp dat ik maak, is uniek en gaat daardoor in tegen Warhols idee over massaconsumptie. Met zijn Campbell soepblikken en Brillo zeepdozen maakte hij series over consumptiegoederen. Mijn voorwerpen blijven unica. 

Keramiek Louise Daneels

Zijn er nog andere kunstenaars die je inspireren?

Ik kijk naar Henri Matisse en Vincent Van Gogh voor hun kleurenpalet. De uitvergrote gebruiksvoorwerpen van Claes Oldenburg vormen misschien een voor de hand liggende inspiratiebron. Wat keramisten betreft vind ik het werk van Rose Eken, Stephanie Shih of Tessy King heel sterk. Maar mijn grootste voorbeeld is wellicht mijn eigen grootmoeder. Zij maakt porselein poppen. Als klein meisje keek ik met grote ogen naar al die hoofdjes, lichaampjes en kledingstukken.  

Hoe zie je je werk evolueren?

Misschien wil ik nog meer diepgang in mijn werk brengen: een extra -noem het vierde- dimensie toevoegen. Ik denk daarbij aan het voorbijglijden van de tijd bij mijn herinner(d)ingen. De oudste voorwerpen zouden dan een waziger afwerking kunnen krijgen, omdat de herinnering eraan ook al langer geleden is. Ik treed op deze manier op als een archeologe van mijn eigen herinneringen.

Waar ben je fier op?

Mijn werk is -dankzij Instagram- overal ter wereld verspreid. Dat levert ook opdrachten op. Zo werk ik op dit moment voor het Migration Museum in Londen. Met het oog op een Brexit willen ze aantal typisch Engelse producten onder de aandacht brengen. Een Franse producent van koffers vroeg me om voor de kerstdagen een keramiekversie te maken van een van hun luxeartikelen. Daar ben ik wel fier op.

Zijn er tips die je wil meegeven aan andere jonge kunstenaars?

Durf gewoon, wees niet bescheiden. Stel vragen aan bekende mensen die je bewondert. Ze willen je graag helpen. Ze zijn ook ooit begonnen als jonge, zoekende kunstenaar.

Keramiek Louise Daneels

Kunstwerkt

Kunstletters is het magazine van Kunstwerkt, de organisatie die informatie, workshops, expomaterialen, uitleenkoffers, atelierbezoeken en meer aan beeldende kunstenaars aanbiedt.​