Er zijn heel wat creatieven die het in hun vrije tijd over een andere creatieve boeg gooien. Zo zijn er die een interieurwebshop, naaldviltlabel of tattoopraktijk lanceren. Vaak doen ze dat simpelweg vanuit goesting en geloof. Wij vroegen ons af wat zo'n project kan opleveren op persoonlijk en professioneel vlak. Julie Motoi (Nomad Objects), Lore Laporte (Eddie Wollie) en Lenah de Wit (Doe ta ni tattoe) aan het woord.

Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe artikels in dit magazine? Schrijf je in op onze nieuwsbrief!

Julie Motoi: Nomad Objects

Julie Motoi werkt ondertussen bijna twaalf jaar voor Levi's, waarvan de laatste vier jaar als accessories retail buyer. In haar job heeft ze het geluk veel te mogen reizen en in een internationaal team te werken. Eind vorig jaar stampte Julie Nomad Objects uit de grond, een webshop met interieurobjecten en juwelen.

“Op de webshop van Nomad Objects breng ik een mix van interieurobjecten van kleine designstudio’s, kussens en tapijten van ambachtslieden en vintagespullen die ik zelf verzameld heb, maar ook werk van illustratoren, kunstenaars en fotografen.”

Nomad Objects © Athos Burez

“Ik dacht al even na over mijn toekomst, over hoe ik wilde dat mijn leven er verder zou uitzien. Ik kwam tot de vaststelling dat er iets ontbrak. Ik had nood aan iets waarbij ik alles van a tot z in handen heb en aan vrijheid in mijn beslissingen, en in hoe of van waaruit ik werk. Op reis gaan en dingen ontdekken horen daarbij. Maar vooral ook betekenisvolle relaties opbouwen, zowel in het buitenland als dichterbij huis: connecteren met ontwerpers en ambachtslieden, met mensen die hun eigen projecten opzetten, maar ook helpen bij het opzetten van nieuwe samenwerkingen. Daar haal ik heel veel plezier en voldoening uit.”

“Nomad Objects is mijn uitlaatklep die ervoor zorgt dat ik alles terug in perspectief kan plaatsen.”

Julie Motoi,

Nomad Objects

“Ik heb altijd al een voorliefde voor interieur gehad. Ik zie dat ook als iets heel persoonlijks, als een verlengde van wie ik ben als persoon en waar ik van hou. Ik vind het belangrijk dat als iemand die me niet kent bij me thuis komt, zich op basis van mijn interieur een beeld kan vormen van wie ik ben.”

Julie Motoi Nomad Objects

Kaars Lex Pott, vaas UAU project

Julie Motoi Nomad Objects

Lamp, UAU project

“Dankzij Nomad Objects leer ik geweldige mensen kennen in andere landen, maar ook dichtbij huis. Voor mij is het project een echte uitlaatklep, die ervoor zorgt dat ik alles terug in perspectief kan plaatsen en mijn prioriteiten kan bepalen. Ik leerde eruit dat het belangrijk is om op mijn gevoel te vertrouwen, zowel wat betreft de spullen die ik vind als de mensen die op mijn pad komen.”

“Mijn kennis en ervaring die ik opdeed bij Levi’s komen ook van pas bij Nomad Objects, vooral dan op vlak van aankoop. Ik heb veel bijgeleerd over productie in een andere sector en op een heel andere schaal. Daarnaast leerde ik ook veel bij over marketing, packaging en verzending.”


Lore Laporte: Eddie Wollie

Lore Laporte heeft acht jaar als grafisch ontwerper en researcher voor reclameproductiehuis Caviar gewerkt. Sinds 2020 werkt ze als freelance grafisch ontwerper. Vijf jaar eerder kreeg ze de microbe van het naaldvilten te pakken en zo kwam Eddie Wollie tot leven.

“Ik startte met naaldvilten in 2015, na de geboorte van mijn eerste kindje. Ik wou een leuke dierenkop voor op de deur van de babykamer, maar vond mijn zin niet in kinderwinkels. Toen ik de techniek van het naaldvilten op Etsy zag, was ik direct verkocht. Naaldvilten is een eenvoudige techniek waarbij je door middel van speciale naalden met kleine weerhaakjes van een hoopje wol de gekste dingen ‘boetseert’. Hoe meer je in de wol prikt, hoe steviger de wol vastklit en hoe beter je het kan bewerken.”

“Dankzij de workshops die ik geef, ben ik veel zelfzekerder geworden in het spreken voor een groep.”

Lore Laporte,

Eddie Wollie

“Naaldvilten is zeer verslavend. Al snel maakte ik wollen dieren voor familie en vrienden. De respons was zeer positief en zo werd Eddie Wollie geboren. Oorspronkelijk was het enkel de bedoeling om op maat gemaakte dierenkoppen te maken. Maar aangezien naaldvilten arbeidsintensief is en de vraag te groot werd, begon ik met het geven van workshops.”

Eddie Wollie

Erdogan/Kim Jong Un/Trump-kerstballen

“Voor de workshops heb ik al het ganse land doorkruist en honderden mensen bekeerd. Uren aan een stuk naaldvilten en ondertussen lekker kletsen met een groepje vrouwen bij een tasje thee. Klinkt misschien wat wollig, maar het is altijd een heel gezellig samenzijn. Ik organiseerde ook al veel avondworkshops met champagne, maar dan wordt er veel meer in de vingers geprikt. Ik heb speciaal pleisters laten maken met mijn logo op. Aan het einde is iedereen altijd zo tevreden van het resultaat. De deelnemers zijn bijna altijd vrouwen, ik denk dat ik nog maar één keer een mannelijke deelnemer heb gehad.”

Eddie Wollie

Eddie Wollie

Marc Van Ranst

“Naast de workshops die ik geef, maak ik ook nog veel custom made popjes. Zo kreeg ik een bestelling van een vrouw uit Thailand die haar man uit wol wou laten maken. Of heb ik mascottes voor winkels en decoratiestukken voor fotoshoots gemaakt, stond ik op het podium van De Warmste Week, heb ik mee gepitcht voor de Halloween-kostuums van de kinderen van Beyoncé, werden mijn Erdogan/Kim Jong Un/Trump-kerstballen opgepikt door De Morgen,… Eddie Wollie heeft me al in de gekste richtingen geduwd. Ik ben heel benieuwd naar wat de toekomst nog zal brengen.”

“Persoonlijk had ik nooit gedacht dat ik zoveel voldoening zou halen uit de workshops. Dankzij de workshops die ik geef, ben ik veel zelfzekerder geworden in het spreken voor een groep. Dat zelfvertrouwen heeft er ook voor gezorgd dat ik de stap naar het zelfstandige statuut heb durven zetten. Een beslissing waar ik nog geen seconde spijt van het gehad.”


Lenah de Wit: Doe ta ni tattoe

Illustrator Lenah de Wit werkte de afgelopen acht jaar voor modeontwerper Stephan Schneider. Momenteel is ze freelance illustrator en geeft ze les aan de Academie van Berchem. Eind vorig jaar startte Lenah met Doe ta ni tattoe, een tattoopraktijk die tattoos van hun beladen imago wil bevrijden.

“Ik hoorde vaak van vrienden en kennissen dat mijn illustraties zich goed zouden lenen voor tattoos. Het leek me in eerste instantie wel griezelig om op mensen te tekenen. Uiteindelijk won de nieuwsgierigheid het en schafte ik me het nodige materiaal aan. Voorzichtig postte ik mijn eerste flash, mijn eerste reeks van ontwerpen, op Instagram onder de naam Doe ta ni tattoe. Kort nadien prikte ik een eerste tattoo op de huid van mijn lief. Sindsdien zijn er veel opdrachten gevolgd.”

Lenah de Wit Doe ta ni Tattoe

Lenah de Wit Doe ta ni Tattoe

“Ik tatoeëer niet met een machine, maar enkel met naald, via de stick & poke-methode. Daardoor neemt het zetten van een tattoo iets meer tijd in beslag, maar op die manier krijgt de tattoo meer het schetsmatige gevoel van mijn ontwerpen. Met Doe ta ni tattoe wil ik tattoos van hun beladen imago bevrijden. Ze hoeven niet steeds een betekenis te hebben. Voor mij zijn mijn tattoos kleine illustraties op iemands lichaam, die een glimlach teweegbrengen. Ik hou wel van subtiele humor, zowel in illustraties als bij tattoos.”

“Het leek me in eerste instantie griezelig om op mensen te tekenen.”

Lenah de Wit,

Doe ta ni tattoe

“Het leverde me tot nu toe nieuwe kennissen en vrienden, alsook nieuwe contacten en klanten op. Via Instagram krijg ik vaak aanvragen van vrienden van vrienden van vrienden. Het gaat dus best wel snel rond via sociale media. Rijk word ik er voorlopig nog niet van, maar dat is eigenlijk nooit het plan geweest.” 

Lenah de Wit Doe ta ni tattoe

Lenah de Wit Doe ta ni tattoe

“Omdat ik in de tattoos niet afwijk van mijn stijl in de illustraties die ik maak, liggen beide dicht bij elkaar. Zo verkocht ik onlangs een schilderij aan iemand die net een tattoo had laten zetten. Er staan ook een aantal collabs met andere jonge ondernemers op de agenda, maar die zijn voorlopig nog even geheim.” 

“Ik ben een typisch creatief warhoofd. Door de tattoopraktijk leerde ik dat goed plannen echt wel essentieel is. Het sociale contact tijdens het tatoeëren contrasteert met het alleen zijn tijdens het illustreren, al geniet ik wel van die gesprekken. Voldoende afwisseling in alles wat ik doe, vind ik alleszins heel belangrijk.”


Lees ook het eerste deel met Marijke Respeel (Galerijke Marijke), Ward Heirwegh (Sleeperhold Publications) en Ilse Mertens en Hylke Gryseels (Bonnie & Bonnie). In het derde deel komen Dennis Tyfus (Tyfustijd), Laura Bergans (BoeckHerBerg) en Kenneth Van Nieuwenhuyze (meubels) aan het woord.