Kate Stockman is een succesvolle en ervaren merk- en business-strateeg, toekomstonderzoeker en innovatiecoach. Ze leidt strategieworkshops en creatieve ‘ideation’-sessies en helpt zowel merken als bedrijven — zoals Tomorrowland, The Woody Group, Deknudt Mirrors, Wright, Bpost en Coca-Cola — om hun blinde vlekken te zien en in te zetten op duurzame, realistische groei.

In deze polariserende wereld zijn we vaak geneigd te focussen op de verschillen tussen mensen. Toch zien we steeds vaker hoopvolle initiatieven die tonen dat het ook anders kan. Hierbij ligt de focus op wat wij als mensen gemeenschappelijk hebben. ‘De Huiskamer’ in het Van Abbemuseum in Nederland is een voorbeeld van zo’n hoopvol initiatief. In de inkom van het museum kunnen bezoekers in gesprek gaan met nieuwe inwoners die via vluchtelingenroutes of andere wegen in Eindhoven zijn beland. Je kan met deze mensen praten en zo elkaars cultuur leren kennen. Als je als designer relevant wil blijven in de toekomst zal je mensen moeten samenbrengen, zal je op zoek moeten gaan naar wat ons mens maakt en wat we delen. Op die manier kan je meehelpen aan het herstellen van communities.

Een trend die al even aan de gang is, is de roep om transparantie. Bedrijven moeten hun consumenten inlichten over de herkomst en het productieproces van hun producten. Kate Stockman ziet vandaag een versnelde vorm van initiatieven waarbij we naar radicale transparantie gaan. Hierbij gaat het vooral over bewustwording bij de consument. De noodzaak om effectief te willen weten hoe een product tot stand is gekomen, groeit. Zo zijn er in Nederland bijvoorbeeld pop-up initiatieven die aan de slag zijn gegaan met vormen van radicale transparantie. Ze berekenen bijvoorbeeld de meerprijs van een product door niet alleen de ecologische voetafdruk ervan mee te nemen maar ook de schade aan het milieu en het geproduceerde afval. De vraag naar deze radicale vorm van transparantie komt van de consumenten zelf. Designers zullen zich hier moeten aanpassen.

Als we communiceren over bijvoorbeeld lanceringen of ideeën, dan gaan we er vanuit dat onze boodschap vanzelf bij de mensen geraakt. Kate Stockman benadrukt dat we in een wereld leven waarin alles shareable moet zijn, maar ook zeer visueel. Lange teksten zijn complex en schieten hun doel voorbij. Als designer zou je een soort sterke eigen ‘visual language’ moeten ontwikkelen die de aandacht trekt en die gedeeld wordt, waardoor je bereik groter zal worden.

In de huidige maatschappij krijgen we dagelijks te maken met enorm veel ruis en prikkels. Toch constateert Kate Stockman dat er een tegenbeweging aan de gang is. Steeds vaker wordt er verwezen naar de essentie en wordt zo een soort rust gecreëerd. Geluid, visuele en intellectuele prikkels worden weggenomen zodat het voor ons, de consument, aangenamer wordt. Zo heeft supermarkt Consum in Spanje onlangs alle niet noodzakelijke beelden, signalisatie en branding weggenomen in hun nieuw design zodat hun klanten met een rustige geest kunnen winkelen. Vanuit het principe dat wanneer mensen te veel keuze hebben, ze minder kopen, maar ook omdat we er gewoon heel erg nood aan hebben. Als designer wordt het belangrijk om de essentie te benadrukken.

Robots, de metaverse en humanoids. Voor heel wat mensen is het nog steeds ‘een-ver-van-hun-bedshow’. Toch zijn we vandaag al omringd door robots en A.I. en leven sommigen in de metaverse. Kate Stockman adviseert om dit te accepteren en naar de boeiende kant van deze ontwikkelingen te kijken. Samen zouden we van de metaverse een ‘betterverse’ moeten maken, een parallelle digitale wereld die beter is dan de wereld waarin we nu leven. Designers die robots, de metaverse en humanoids omarmen en technologie niet als een probleem zien, ontdekken een totaal nieuwe wereld van mogelijkheden.

Alles wat met ambacht en handenarbeid te maken heeft, wordt steeds belangrijker. Denk aan stoffen, materialen, afwerking, handgemaakte producten, alles waar een verhaal aan vasthangt en waar mensenhanden aan gewerkt hebben. Meneertje Teelepel in Melle zet hier bijvoorbeeld op in. De ontwerper biedt handgesneden, ambachtelijke houten lepels aan. Er zijn ook een aantal ambachtelijke culinaire messenmakers die prachtige kwaliteitsproducten brengen. We hechten er als mens steeds meer waarde aan. Ook de roots en de cultuur van mensen worden vandaag door designers onder de aandacht geplaatst waardoor emotionele unieke objecten ontstaan. Dat viel Kate Stockman op tijdens de Dutch Design Week van oktober. Als designer kan je hierover nadenken en hiermee aan de slag gaan.

Er duiken steeds meer projecten op die de nadruk leggen op fantasie en poëzie. Deze initiatieven willen een tegengewicht vormen voor de harde en onzekere wereld waarin we leven. Grote modemerken spelen hier bijvoorbeeld op in door ‘magische’ etalages of installaties te creëren waarin we onszelf kunnen verliezen. Zo is er elk jaar op de Design Week in Milaan een poëtische installatie van COS samen met een architect of kunstenaar waar iedereen naar uitkijkt. Ook het internationale modemerk Jacquemus omarmde deze trend door modeshows te organiseren in lavendel of korenvelden in Zuid-Frankrijk. Een prachtige manier om te ontsnappen aan het hoofdzakelijk negatieve nieuws dat we dagelijks te horen krijgen. Als designer kan je ook proberen zo’n magische, poëtische wereld te creëren.

Vandaag wordt er vooral gefocust op het visuele aspect van dingen, wat we zien maar vaak vergeten we het tactiele en auditieve ook mee te nemen. Mensen moeten kunnen kijken, voelen en luisteren. Zo heeft IKEA haar klassieke beeldcatalogus in een heel leuk audioboek omgezet. Of krijg je in de cocktailbar en het restaurant City Social in Londen een VR-bril bij je drankje waarmee je een wereld te zien krijgt die is afgestemd op de cocktail die je op dat moment drinkt. Het is dan ook aan designers om ook aan de slag te gaan met meer tactiele en auditieve elementen.

Het ontastbare tastbaar maken is iets dat Kate Stockman steeds vaker ziet terugkomen, onder meer op de Dutch Design Week. Designers gaan dingen die je niet kan vastpakken, zoals bijvoorbeeld gevoelens, tastbaar maken en verpersoonlijken. Een extremer voorbeeld hiervan is het omzetten van geluid naar een echt object. Met behulp van het systeem Voice Gems wordt de stem van beatboxer, creatief technoloog en stemmenexperimentalist Harry Yeff via computers omgezet in kristallen, die ge-3D-geprint worden. Klank wordt op deze manier tactiel. Als designer kan het zeer interessant zijn om hiermee te experimenteren.

Human intelligence en artificial intelligence, we kennen het allemaal. Maar vandaag wordt er steeds meer belang gehecht aan natural intelligence, de intelligentie van de natuur. De natuur, die al miljoenen jaren bestaat, heeft eigen mechanieken ontwikkeld. Het is interessant om als designer te kijken hoe de natuur dingen oplost en hoe we deze technieken kunnen overnemen. Zo is er het Wood Wide Web, een netwerk van schimmeldraden dat zich over vele kilometers kan uitstrekken. Uit wetenschappelijk onderzoek blijkt dat planten en bomen via die schimmeldraden onderling met elkaar kunnen communiceren. Ze kunnen elkaar via die schimmeldraden onder andere waarschuwen voor gevaar. Daarop geïnspireerd bouwde ontwerpbureau WeWantMore recent een heuse toog 'The Mush Room' uit doorgroeiende schimmels, een levend object als het ware. Natural intelligence gelijk stellen met human intelligence en artificial intelligence is zinvol.