Achter de schermen van Pukkelpop en bij uitbreiding het Belgische festivalcircuit is b-ALLROOM lang geen onbekende. Het bedrijf ontstond uit de gebundelde creativiteit én inventiviteit van designers Jeff Rutten en Patrick Reuvis. Het leidde al tot lumineuze ontwerpen gemaakt uit neonbuizen, afgedankte lampenkappen of zelfs blauwe tonnen. Naast hun lichtsculpturen zijn er nog de succesnummers als Jack the Zipper-daybeds, modules die zich makkelijk laten aanpassen aan een context of concept. Zo hebben ze intussen heel wat meubelstukken die gehuurd kunnen worden.

b-ALLROOM is echt gestart vanuit de aankleding van artiestenruimtes: mijn fluorescerende JR-O-Saurus jachttrofee’s kwamen in de Pukkelpop-backstage te hangen en zo rolden we van de ene opdracht in de andere. Onze manier van werken is altijd afgestemd op de vraag. Met de organisatoren van Pukkelpop hebben we na tien jaar een nauwe band en goede verstandhouding, maar ook daar wordt elk jaar een nieuwe verhaal bedacht. De ene keer is er al eens een thema, of speelt er een bepaalde kleur een rol; de andere keer is er helemaal geen leidraad en bedenken we zelf een concept… Dat wordt dan maanden op voorhand bekeken en besproken en dan gaan we aan de slag.

We willen ons bewust onderscheiden in de evenementenverhuur door eigen meubels en verlichting te maken. We kopen geen bestaande modules aan, maar investeren in nieuwe ontwikkeling en die producten worden dan in verhuur gebracht. Het is voor ons essentieel dat we ook ons artistiek ei kwijt kunnen en dat het meer is dan een logistiek doorgeefluik. Zowel op festivals als bij bedrijfsevenementen kunnen we vaak mee de scenario’s uitschrijven en steken we veel tijd in het design van het concept dan wel van de producten.

Daar zijn uiteraard risico’s mee gemoeid, want je weet nooit op voorhand of een product aanslaat of niet, maar dat is dan maar zo. Ondertussen weten we uiteraard waaraan evenementenmeubilair — denk maar aan logistiek en gebruiksgemak — moet voldoen, maar toch zoeken we voortdurend naar creatieve innovatie. Zo zijn we al langer bezig met inflatables die logistiek en creatief veel meer speelruimte bieden en zorgen succesnummers als Jack the Zipper ervoor dat we ook nieuwe producten kunnen uitproberen. De tijd wijst uit of ze een lang(er) leven beschoren zijn.

Eigenlijk wel. De eerste opdracht voor Pukkelpop heeft ons aan het denken gezet. Het aanbod van verhuurfirma's voor de evenementensector was — en is nog steeds — vrij standaard. Met onze eigen ontwerpen kunnen we het verschil maken. Bovendien creëren we zo ook onze eigen afzetmarkt. Eigenlijk zijn we ergens onze eigen klant (lacht). We hoeven niet op zoek te gaan naar verdelers, winkels of agenten, maar stappen zelf rechtstreeks naar de markt. Dat maakt ook dat we heel gemakkelijk nieuwe ontwerpen kunnen testen. Overigens verkopen we onze meubels ook wel aan culturele centra, bijvoorbeeld, maar de verhuur is wel onze belangrijkste activiteit.

We zijn gelukkig mee kunnen groeien en op ons eigen tempo. Ik kan niet ontkennen dat het focus vergt. En ambitie ook. We willen onszelf toch elke keer opnieuw heruitvinden. Maar we hebben nu eindelijk iets wat we goed kunnen, dus moeten we vooral blijven doen wat we goed doen. Ondernemingsfilosofie? Nee, noem het gewoon boerenverstand. Zolang het artistieke proces een belangrijk deel uit maakt van onze dagtaak, zit het goed. Van zodra de zakelijke noden de bovenhand zouden nemen, moeten we bijsturen, maar zoals elk gezond bedrijf moet je elk jaar je ambities en verwezenlijkingen tegen elkaar afwegen en je plan al dan niet bijstellen.

Stress is niet mijn grootste vijand. Nee, dat is tijd. In de evenementensector werk je voortdurend tegen deadlines aan. Aan die druk ben ik intussen wel gewoon geraakt. De tijd dat we met b-ALLROOM opdracht na opdracht afronden is al lang voorbij, nu loopt alles constant door elkaar heen. Dat betekent dat we een nieuw conceptvoorstel moeten uitwerken voor de ene opdracht, terwijl we voor de andere aan het opbouwen zijn en ondertussen nieuwe producten aan het maken zijn voor nog een andere… en dat slokt tijd op. Da's mijn grootste vijand.

Die sociale media zijn een gevoelig punt. We weten dat we daar meer tijd in zouden moeten investeren, want het zorgt voor visibiliteit wereldwijd. Verder dan Pinkpop is onze internationale activiteit vooralsnog niet geraakt, maar we hebben wel ambitie, ja… Glastonbury bijvoorbeeld. Dat lijkt ons te gek. Het lijkt voor de hand te liggen om wat meer foto’s van onze realisaties via Instagram of Facebook de wereld in te sturen, maar dat is het niet. In de backstageruimtes waarin wij opereren, wordt privacy hoog in het vaandel gedragen. Artiesten én dus zeker de organisatoren zijn daar erg gevoelig aan. Tuurlijk wil ik foto’s posten van Snoop Dog die ligt te chillen op één van onze zetels… maar ik doe het niet. Het gaat om respect voor het werk van de artiest, van de concertorganisator. Dan focussen we ons liever zelf ook op ons werk. Het hen zo aangenaam mogelijk maken.