• heeft Oostenrijkse roots

• studeerde af aan de modeacademie van Antwerpen in 2014

• heeft een voorliefde voor de exacte wetenschappen

• mixt technologie met haute couture

• werkte reeds samen met Motorola, Signe Pierce en Rado

• werkt momenteel met Proximus en Dual&Day samen voor haar project IT Pieces

• Flora Miranda 

Al heel vroeg wist Flora Miranda, geboren in het Oostenrijkse Salzburg, dat ze niet het geijkte pad zou volgen. “Op mijn zestiende had ik de luxe om een zomerstage te mogen doen bij een commercieel modebedrijf in Zwitserland. Na afloop was ik er rotsvast van overtuigd dat ik geen modeontwerp zou doen. De designer maakte er alleen maar technische tekeningen en kopieerde de stukken van het vorige seizoen. Ik kom uit een heel artistieke familie, alles draaide om kunst en dat aspect miste ik compleet in een commercieel modemerk. Het was pas toen ik ontwerpers als Walter Van Beirendonck en Martin Margiela ontdekte en zag dat ze in Antwerpen gestudeerd hadden dat ik besefte dat er ergens een plek voor mij was waar de artistieke kant van mode al bestond. Ik heb nooit het doel gehad om een commercieel merk op te richten, of voor een te werken. In de mode zal ik altijd geïnteresseerd zijn in de avant-garde kant.”

Bij haar komt dat avant-gardistische eruit in de vorm van creaties waar een duidelijke voorliefde voor de menselijke lichaam maar ook voor wetenschap en technologie uit spreekt. Veel van haar creaties zijn digitaal geïnspireerd en daar maakte ze ook furore mee. Voor haar mastercollectie Sidereal waarmee ze in 2014 afstudeerde aan de Antwerpse modeacademie, werkte ze rond teleportatie en kwantumfysica.

“Het zag er allemaal heel erg scifi uit, en meteen werd ik gebombardeerd tot de fashion tech designer. Maar er zat nul technologie in, het was enkel de gedachte erachter.”

“Mijn kennis van technologie is er pas gekomen doordat mijn werk getoond werd op beurzen en tentoonstellingen en ik er ontwerpers en mensen ontmoette die er wel iets van kenden.”

Door de digitale versnelling die corona met zich meebracht, zeker ook in de modebusiness, heeft Flora zichzelf en haar werk ook een tijdlang in vraag gesteld. “Alle mediakunstenaars en designers die in het begin zo vooruitstrevend waren, zijn nu misschien gewoon deel van de grote massa geworden. Is dat ook een speciale identiteit van mijn werk, dat ik de ontwerper ben die het digitale in vraag stelt? En maakt me dat nu verouderd? Maar volgens mij zit er een diepere identiteit en visie achter mijn werk. Ik hoef nu niet te veranderen, ik kan mijn missie voortzetten.”

Dat wil ze doen, met zowel experimentele kunstige creaties die doen reflecteren over onze maatschappij als – op iets langere termijn – met stukken die relevant zijn voor de doodgewone consument.

“IT Pieces, mijn concept waarbij ik data gebruik om een stuk te ontwerpen, zal tijd vergen maar zou moeten uitgroeien in commerciële producten voor een breder publiek.”

“Net zoals het computermodebrein dat daaruit volgt. Op die manier wordt mijn modebedrijf meer een softwarebedrijf. Maar tezelfdertijd zijn de artistieke stukken het hart en de essentie van Flora Miranda. Mijn missie is om een vrije ruimte te creëren waar het niet draait om geld, commerciële druk en succes, maar eerder waar kunst zijn plek heeft in de maatschappij en ik een rijkheid aan ideeën kan creëren, die ik dan kan verder gebruiken voor andere projecten. Als ik een designopdracht krijg, heb ik een enorme pool aan materialen en structuren die ik kan vertalen naar meer commerciële aanpakken.”

Zo maakte ze al een jurk samen met Motorola en de Amerikaanse internetkunstenaar Signe Pierce, en een horloge met een per minuut veranderende moiré schijf voor het Zwitserse horlogemerk Rado. En voor een Keulens balletgezelschap creëert ze ook kostuums. Die gevarieerde aanpak is nodig om te kunnen blijven bestaan, en een wezenlijk deel van haar businessplan. “Sommige van mijn stukken eindigen in een museum, als ze een soort innovatie representeren of een idee dat betekenisvol is voor de maatschappij. Maar dat is maar een heel beperkte omgeving, niets waar je van kan groeien. En er zijn natuurlijk ook mijn privéklanten en verzamelaars. Ik ben mijn business gestart met het plan om de eerste drie tot vijf jaar geen commerciële plannen te hebben. Ik wou compleet starten van creatieve rijkdom, maar sinds een jaar of twee denk ik na over hoe ik de punten kan verbinden. Daar zie ik vooral het verband met een meer softwaregebaseerde aanpak.”

Al is dat nog niet meteen voor morgen. Het hele mode-ecosysteem is er volgens Flora nog niet klaar voor. “Intussen werk ik meer op projectbasis met bedrijven die de data al tot hun beschikking hebben. Die gegevens vormen het startpunt van een design dat meer in de richting leunt van merchandising. Bedrijven kunnen dus hun eigen designs laten creëren voor hun team of hun honderd beste klanten, waarbij ik grafische elementen uit hun systeem haal. Alles is tailormade, het zijn bijna kleine coutureprojecten. Die aanpak werkt op dit moment. Zo gaan we binnenkort een IT Pieces-project doen met Proximus en Dual&Day rond diversiteit, equality en inclusie, in België. Die aanpak geeft me ook de mogelijkheid om het concept te testen, want de volgende stap is om een tool te bouwen dat veel mensen kunnen gebruiken. Ik ben benieuwd of dat zal lukken. De wereld verandert zo snel. Je kan doelen hebben maar om echt te plannen? Misschien werkt het originele idee met IT Pieces binnen drie jaar wel, misschien ook niet.”

Zelf helemaal digitaal gaan wil ze niet. “Misschien ligt het aan de generatie waartoe ik behoor. Ik heb nog beide kanten gezien en een wereld meegemaakt zonder computer thuis. Misschien is het aan de volgende generatie om helemaal digitaal te gaan. Ik zou het ook heel moeilijk vinden. Er zijn zoveel getalenteerde mensen op deze aardbol, die werken met zekere technieken. Het maakt me bijna verdrietig om alleen maar digitaal te denken. Ik ben vooral geboeid door de verbinding tussen de digitale en de materiële wereld. Bijvoorbeeld door digitaal te ontwerpen, maar op een manier dat het ook echt geproduceerd kan worden. Of iets tastbaars creëren, en het dan in een digitale wereld een virtueel leven geven.  Voorlopig zie ik voor mijn merk geen plek in NFT’s. Het concept en idee moeten de format passen.”

Waar ze binnen twee jaar wel wil staan? Deel uitmaken van het Parijse haute-coutureritme, met een show in januari en juli.

Het format laat ze nog helemaal open, afhankelijk van wat mogelijk is in het moment. Een primeur wordt dat niet, want in 2018 toonde ze haar werk al op de Parijse coutureweek. “Ik ben zeker geen ontwerper die zich verzet tegen het halfjaarlijkse seizoensritme en catwalkshows. Het is net gemakkelijker om twee vastgelegde data te hebben waarvan iedereen weet wat de deadline is en ze daarin al hun energie en focus kunnen op richten, dan allerlei kleine dingen die allemaal aandacht vragen.”

Verder staat Flora Miranda ervoor open om haar ideeën te implementeren in een andere modehuis. “Grote bedrijven zijn soms traag en log, maar zijn in staat om visies zoveel sterker door te drukken. Je kan er ideeën realiseren op een heel ander niveau en naar zoveel meer mensen brengen dan met een klein bedrijf zoals het mijne. Ik ben niet meer zoals de tiener van toen, totaal bang voor de de commerciële wereld. Zeker als ik het meer kan zien als een soort bouwen van een systeem. Mijn hele leven ben ik gebrainwasht om mijn unieke plek te zoeken, maar nu zit ik op een pad om er meer bij te horen. In de mode moet je deel uitmaken van een ecosysteem, en werken met mensen die in jou geloven. Maar dat lukt voor mij alleen als ik mijn core bewaak en mijn pool van ideeën bescherm.”