Wij waren ook van de partij op de Milan Design Week en bundelden het beste van wat we zagen, zowel op Belgisch als op internationaal vlak. Zoals elk jaar was het onmogelijk om alles te zien en ging onze aandacht vooral uit naar Belgische initiatieven. Algemene conclusie van deze editie: een jaar met weinig verrassingen.

Grote merken zijn de jongste jaren heel voorzichtig. Dat zie je aan een meer traditionele vormgeving en het gebruik van klassiekere kleuren op de beurs. Al zijn de kleuren van de Memphisstijl de jongste jaren ook wel weer in. Mendini werd geëerd met een architectuurexpo in de Triennale.

Op de beurs worden meer en meer standen volledig afgesloten. Je krijgt pas toegang na registratie en zelfs dan moet je nog lange tijd aanschuiven om binnen te kunnen. Sorry Molteni, Poltrona Frau en anderen, maar er is teveel te zien om zo onze tijd te verspillen. Gelukkig ontdekten we ook enkele vrij nieuwe en onbekende merken.

Ook in de stad waren er geen grote verrassingen. Lambrate als designdistrict is dood na het vertrek van Ventura. Isola lost — op een heel mooie presentatie van Brut en een interessant project van Dutch Invertuals na — de verwachtingen niet in. Van de Zona Tortona en de Superstudio blijft het niveau de jongste jaren stabiel met enkele grote installaties als blikvangers. Proficiat aan Nendo, toch één van de toppers van deze editie.

Belgische toppers

1. Belgium is Design was aanwezig op het Salone Satellite met Flanders DC als partner. Zelfs de RTBF en minister Gatz kwamen langs. Gezellig, allen samen op de Rope van Leila Boukhalfa en Ief Spincemaille.

2. Sakari Hartikainen is een nieuwe Belg, al blijft zijn vormgeving heel Scandinavisch. De liefde bracht hem naar België: eerst naar Brussel, dan naar Gent. Op het Salone Satellite won hij de European Year of Cultural Heritage 2018 Award met deze bijzettafels. Gefeliciteerd!

3. Dat Vincent Van Duysen het voor het zeggen heeft bij Molteni, is duidelijk. Heel wat nieuwe ontwerpen van hem zijn in productie genomen: Adrien (kast), Albert en Lucas (zetels), Gliss master (dressing), Grid (wandsysteem), Helene (zetel), Hugo (salontafels) en Stripe (tapijten).

4. Atelier Vierkant maakt monumentale keramiek die ze vooral exporteren. Ze werken ook veel in opdracht van architecten. Nu kleven ze voor het eerst een naam op een nieuw ontwerp: Alph van Philippe Allaeys.

5. Nicolas Bovesse ontwierp eerder al een krukje voor COVO. Aureole zweeft tussen heilig en profaan. Het is een collectie metalen legplanken die objecten uit de dagdagelijkse realiteit onder de aandacht plaatst. Ze zijn beschikbaar in wit en zwart, in verschillende vormen en afmetingen. Herinneringen worden kostbaar.

6. Damn° Magazine en Mosca Partners vragen telkens een andere designer of architect om de binnenkoer van het Palazzo Litta in te richten. Dit jaar deden ze beroep op de Londense architect Asif Khan. Hij creëerde verticale houten kolommen, handgeweven hangmatten en marmeren platen om op te zitten, die een dialoog aangaan met het 18de eeuwse Palazzo.

7. Eveneens in het Palazzo Litta: Studio Loho. Johan Hoeven en Karel Loontiens zijn nog maar enkele maanden bezig. Karel is oprichter van een ecologisch bouwbedrijf, Jo is interieurarchitect. In het Palazzo Litta toonden ze een bad in samenwerking met Atelier Vierkant en een lederen prototype van de Piccolo Chaise Longue.

8. Brut is het nieuwe collectief van zes gelijkgezinde ontwerpers om zichzelf en Belgisch design onder de aandacht te brengen. Het dient gezegd: alles paste perfect bij elkaar, in een mooie scenografie. Kortom: het beste wat er op Isola te zien was.

9. Design Nendo, designed in Denmark, made in Belgium. Die tekst is te lezen nderaan op de N01 die Nendo ontwierp voor Fritz Hansen. De stoel wordt gemaakt in Ardooie bij De Zetel. Naast de eigen Z-collectie maken zij stoelen voor allerlei designmerken, maar ook voor Lunch Garden, McDonalds,... Wereldvermaard vakmanschap.

10. Bram Vanderbeke studeerde eveneens in Eindhoven. Op Dutch Invertuals, waar vooral experimenten met materialen en recuperatie van afval getoond werden, stelde hij New Primitives voor: een serie primitieve betonnen prefab-elementen. Deze werden uit grotere blokken gekapt, zoals natuurlijke stenen. Met was wordt een nieuwe textuur gegeven, wat het op een nieuw natuurlijk materiaal doet lijken.

11. Studio Plastique bestaat uit de Belg Archibald Godts en zijn partner Theresa Bastek. Ze leerden elkaar kennen op de Design Academy in Eindhoven. Voor Common Sands wordt materiaal gerecupereerd uit allerlei microgolfovens, vuren, ovens,… Alles wordt vermalen tot stof dat op zijn beurt dient als grondstof voor glas.

12. Op Ventura Centrale op de stand van Baars & Bloemhof troffen we de Nederlander Christian Heikoop met Linear Wood. Voor zijn collectie maakte hij optimaal gebruik van het Belgische Decoflex-fineer van Decospan. Een verborgen metalen structuur maakt het steviger dan de schijnbare fragiliteit doet vermoeden.

13. Eigenlijk dateert het afstudeerproject van Sarah Lauwaert van 2016, maar het werd nu op Lambrate Future gepresenteerd. Sarah ontwikkelde kledij voor wereldrampen, opgedragen aan de noordpool. Ze won met I need to be protected een FutureDome Award.

14. Nodus pakte in het verleden al uit met kwaliteitsvolle handgeknoopte tapijten van Lachaert&Dhanis en Studio Job. Nieuw dit jaar in de collectie is Banda van DWA, het Milanese ontwerpbureau van Frederik De Wachter.

15. Het Mexicaanse architectenbureau Productora werkt al een tijdje samen met de Brussels galerie Maniera. Nu lieten ze zich inspireren door de Milanese metro en recupereerden elementen ervan voor deze lamp.

16. Studio Job en Seletti lanceerden vorig jaar samen het poppy baroklabel Blow. Nieuw dit jaar is onder andere de Cora-lamp, geïnspireerd op de gasstraatlampen uit het begin van de 20ste eeuw. Studio Job herinterpreteert ze om ze geschikt te maken voor een hedendaagse woning.

 

Internationale toppers

17. Een nog vrij onbekend label, maar toch verrassend fris: het Zweedse Offecct. Ze dwepen met Frank Lloyd Wright en Sven Markelius, maar ook recentere namen als Ineke Hans, Claesson Koivisto Rune en vooral Front met de Dune trokken onze aandacht.

18. Olafur Eliasson presenteerde vorig jaar op de Biënnale van Venetië zijn Green Light Module, een project gericht op asielzoekers. De geometrie van deze lampen keert terug in de tafel en rek in de collectie van Moroso. De tafel is modulair, de elementen kunnen door de hexagonale vorm gecombineerd worden tot een zigzagpatroon.

19. Een ander opvallend merk was het Spaanse Sancal met de Jungle-collectie, al is de vormgeving soms niet zo origineel. Ons viel vooral de keuze van de stoffen op, zoals bij de zetel DB van Santiago Castaño, en de leuke tekeningen.

20. Neo’ werd opgericht in 2007 toen ex-keramiste Rosanna Contadini met neopreen begon te werken. Zij combineert dit materiaal met traditionele technieken en materialen. Alles is handgemaakt, wat voor kleine verschillen zorgt in uitvoering, maar ook elk product uniek maakt.

21. De jongste jaren zagen we iets minder producten van Jaime Hayon. Hij ontwerpt tegenwoordig dan ook heel wat interieurs. Nu pakte Viccarbe toch uit met de Aleta-collectie.

22. Op het Salone Satellite zagen we heel wat Japanse ontwerpers zoals Keiko Haraguchi met de Satsuma Washi Studio: Japans ambachtelijk papier, gemaakt van de Kouzo-boom. Volgens de traditie wordt er Tsunagaru-verlichting van gemaakt: dun, fragiel, warm en heel mooi.

23. Dangling Mirror is een interactieve spiegel van reflecterende metalen platen, zo dun dat door de luchtcirculatie een steeds wisselend patroon ontstaat en dat het bijna digitaal lijkt. Alissa + Nienke hebben verder nog 3D-behangpapier ontworpen. Hun ontwerpen worden vooral als decors gebruikt op events zoals het Lowlands-festival.

24. Tenslotte op het Salone Satellite was er Additive Addicted. Babette Wiezorek en Dawei Yang zijn gevestigd in Berlijn en 3D-printen porselein in complexe structuren, een esthetische symbiose van technologie en materiaal.

25. De mooie soundscape-glasinstallatie van AGC op Ventura Centrale was van de hand van de jonge Japanse architect Motosuke Mandai. Door de vibraties van het glas wordt geluid en muziek voortgebracht. Het glas fungeert als een ‘sort box’ en krijgt een auditieve functie.

26. Een grote en prachtige tentoonstelling van Nendo in de Superstudio: tien concepten gebaseerd op beweging die ontstaat door functie, materiaal en productie. Nendo wil hiermee het creatief proces tonen aan het publiek. Zo herinterpreteerden ze de zandloper. De snelheid van het zand en de hoek waarbij het naar onder liep, bepaalden de beweging.

27. Een andere prachtige installatie zagen we in Brera bij Preciosa. Deze Boheemse glasfabrikant hing honderden glazen, matte en heldere, lichtballen op in verschillende formaten. Door in een soort speaker te blazen, verspreidde de adem van de bezoeker zich verder als een lichtgolf: Breathing New Life into Light.

28. ECAL, de designuniversiteit van Lausanne, werkte dit jaar samen met Foscarini. De studenten werden gevraagd na te denken over mobiel licht en mobiliteit, en hoe licht je beweging kan begeleiden in de ruimte. Dit project was te zien in het Palazzo Litta.

29. Op Lambrate ontdekten we Tomas Jiracek met zijn 440 audio-project: platendraaiers als object, mooi genoeg en zelfs al zijn ze functioneel toch wat gedateerd, toch de moeite.

30. Nog op Lambrate was er de Dione-lamp van Kristyna Mikolaskova, geïnspireerd op de dagelijkse zonnecyclus. De lamp bestaat uit twee delen: een in metaal gecoate parabool die als een imaginaire projector en reflector het licht in het glas weerspiegelt. De lamp zou helend werken bij depressies.

31. Het Japanse Yoy blijft elk jaar verbazen: een schijf hout, werkend als een zonnewijzer. En de Cotodama Lyric Speaker, waarop songteksten af te lezen zijn. In hun versie bestaat deze uit twee platen, leunend tegen de muur als een platenhoes. Op de voorste plaat worden teksten geprojecteerd, het achterste paneel bevat twee speakers.

32. Haru, te zien op Ventura Centrale, is een Japanse producent van papieren linten, decoratie voor wand en meubel,… noem maar op. Er waren gelijkaardige ontwerpen te zien in Milaan, maar Haru steekt er door soberheid en creativiteit zeker bovenuit.

33. Met stoel- en tafelonderdelen van de meer dan 100 jaar oude Zwitserse fabriek Horgenglarus maakte Stephan Hürlemann zeven grote figuren die bewegen als marionetten.


Nog meer nood aan Belgisch topdesign dat in Milaan werd getoond? In dit overzicht bundelden we onze must-sees.