Gelieve een meer recente versie van uw browser te installeren.
13 juni 2024
4 minuten leestijd
In de reeks 'Hoe gaat het met...' laten we telkens iemand uit de design- of modesector aan het woord die een vraag over verleden, heden en toekomst beantwoordt. Vandaag: grafisch ontwerper Stephanie Specht.
De stijl van grafisch ontwerper Stephanie Specht is intuïtief, abstract, typografisch en minimalistisch. Stephanie bouwde met Specht Studio haar eigen zaak uit, waarbij een opdracht voor Dazed en Nike in 2020 een belangrijke stap voorwaarts betekende. Ze werkt vanuit Antwerpen en woonde eerder in Kaapstad, Princeton en New York.
Dat is mijn werk voor Dazed Digital en Nike voor de Move To Zero-campagne in 2020. Het leek een droom, want ik kreeg carte blanche. Ik werd gekozen als een van de drie kunstenaars die in de archieven van Nike en Dazed mocht duiken en het verleden opnieuw mocht vormgeven om de toekomst te creëren. Het resultaat werd Issue Zero, een digitaal magazine dat verschillende benaderingen van één reis laat zien, waarbij inspiratie wordt gehaald uit bestaand materiaal om het nieuwe voor te stellen. Dazed en Nike bundelden hun krachten om nieuwe, duurzame manieren te vinden om kunst te creëren, door middelen te delen en bestaande materialen te doorzoeken, geïnspireerd door Nike's 'Move To Zero'-ethos.
Terwijl ik door het Nike-archief bladerde, merkte ik dat ik inzoomde op het afgedrukte raster van de scan. De aanraking van de inkt op het papier is zo mooi. Al deze stippen vormen samen één volledig beeld. Wanneer je aan een online raster denkt, kan je een pixel in zekere zin als circulair beschouwen, omdat er een oneindig aantal ontwerpen kunnen uit voortkomen. Dit bracht mij tot het feit dat ik als ontwerper vaak vanuit ISO 216 (internationale standaard voor het formaat van een vel papier, red.) denk. Dat groei- en verdeelconcept spreekt mij erg aan. Ik ben altijd gefascineerd geweest door de Fibonacci-reeks in de natuur. Uit één klein element krijgen we deze verbazingwekkende complexe vermenigvuldigingsvormen die eeuwig kunnen doorgaan.
Het werd een multifunctionele uitgave, iets groots dat kan worden teruggebracht tot iets kleins, en omgekeerd. Door in te zoomen op het Nike-archief en dit te combineren met hedendaagse typografie zijn nieuwe beelden ontstaan die gezien kunnen worden als posters maar tegelijkertijd zeer multifunctioneel zijn: je kunt de publicatie transformeren in een nieuwe door posters te combineren of posters in kleinere stukjes knippen. Bij dit ontwerp gaat niets verloren. Ieder element kan op zichzelf staan en toch is alles samen één geheel. Oud en nieuw naast elkaar, geschiedenis en heden gaan hand in hand. Pixels ontmoeten rasters en worden vrienden. Ik heb me zo geamuseerd met deze opdracht, het leek wel een speeltuin waarin ik me bevond. Die grote vrijheid maakte me erg gelukkig.
Ik ben op dit moment bezig aan een andere, mooie verwezenlijking. Google Design vroeg me om een identiteit te ontwikkelen voor ’Ten Years of Material Design’. Best bijzonder, aangezien ik maar een eenmanszaak ben. Het woord vrijheid komt er ook aan te pas, waardoor ik ‘ja’ antwoordde op hun vraag.
Alles gaat heel goed en heel snel. Mijn twee honden sturen me elke dag de natuur in om te aarden en even tot mezelf te komen. Ik heb dat echt nodig, want mijn werk kan soms ontploffen en dan heb ik afstand nodig. Eigenlijk is het sinds die ene opdracht voor Dazed en Nike snel gegaan. Ik werk nu voor grotere klanten dan vroeger, maar ik hou ook nog steeds van kleinere opdrachten, die vaak veel persoonlijker zijn. Wat fijn is, is dat ik nu de luxe heb om te kiezen wat ik doe. Vroeger had ik het gevoel dat ik tegen elk project dat mijn richting uitkwam ‘ja’ moest zeggen. Nu neem ik soms een grote opdracht aan om dan nadien enkele maanden vrij te zijn en eigen werk te maken. Soms zeg ik 'nee' tegen een grote opdracht en werk ik aan een aantal kleinere projecten, die van groot belang voor me zijn, omwille van wie de opdrachtgever is bijvoorbeeld.
Wat beter kan, is mijn time management. Ik kan soms het idee hebben dat ik duizend dingen op één dag kan doen. Dat is soms zo, maar op momenten dat ik dan besef dat dat niet zo is, dan kan ik heel gefrustreerd geraken. Hoe moeilijk is het om een planning op te maken? Voor mij is dat lastig, dus op dat vlak is er nog werk aan de winkel.
Binnen vijf jaar ben ik 47 jaar. Dan zou ik graag een rustiger leven leiden, met nog meer natuur en minder stress. Wie weet wel met iemand die mijn planning regelt? Haha! Ik zou eigenlijk ook weg willen uit Antwerpen. Nu woon ik aan de rand, maar het liefst zou ik in de natuur, ergens in the middle of nowhere wonen. Ik voel me het gelukkigste als ik veel groen rond me heen heb en dieren zie. Dan ervaar ik dat ik leef, niet dat ik word geleefd, iets dat ik wel vaker heb in een stad. Als je veel groen rond je heen hebt, ben je je meer bewust van de seizoenen en geraak je innerlijk ook meer in evenwicht. Bovendien werkt het inspirerend voor me.
Binnen tien jaar ben ik 52 jaar. Ik wens mezelf dan nog steeds veel inspiratie en creativiteit toe in mijn werk, op het niveau van een dertigjarige! Ik wens mezelf ook een gelijkaardige variatie in opdrachten toe zoals ik die nu ervaar, inclusief de vrijheid die sommige klanten me geven, want dat is goud waard. Daarnaast hoop ik dat ik dan nog leef en gezond ben, wat veel belangrijker is dan werk.
Cookies opgeslagen