Tim Van Steenbergen ontwerpt sinds 2001 modecollecties onder zijn eigen naam. Hij maakt ook kledij voor theaterproducties. Daarnaast werkt hij regelmatig samen met merken voor verschillende producten, zoals brillen, verlichting en tapijten.

Ik kijk vooral met veel plezier terug op het interdisciplinaire aspect van mijn onderneming. Cross-overs maken tussen verschillende disciplines heb ik vanuit creatief standpunt altijd als zeer verrijkend ervaren. Het klinkt misschien gek in de huidige tijdsgeest, maar toen ik op deze manier begon te werken, kregen we daar vanuit de modesector veel negatieve commentaar op. We kregen vaak het verwijt dat je moet kiezen tussen disciplines, dat je bedrijf anders te hybride is. De keuze voor de projecten die we aangingen, lag vooral in de methodiek, het centraal stellen van ambacht en het maakproces, net niet in de discipline. Maar begin jaren 2000 stonden we met deze visie op creatief ondernemen nog erg alleen. Het interdisciplinaire aspect heeft niet alleen gezorgd voor een rijk creatief parcours, het was ook een ideale manier om het cashflowprobleem waar je als jong modebedrijf veelal mee kampt, op te lossen. Zo worden inkomsten gespreid en kunnen collecties veel gemakkelijker gefinancierd worden.

We denken na over de volgende stap. Waar willen we naartoe? Is het in deze tijd nog opportuun om in te zetten op een businessmodel dat nog meer textiel wil produceren? Samen met Gatam vzw (Instroom.Academy/Seppe Nobels) en Cilab Mechelen bekijken we hoe we van het lineaire productiesysteem dat binnen de mode heerst, kunnen schakelen naar een sociaal en circulair verbindend samenwerkingsverband, waarbij ambacht, ontwerp en sociale context hand in hand kunnen gaan zonder aan artistieke relevantie in te boeten. Het verschuiven van dit zwaartepunt en een nieuw financieringsplan uitwerken voor deze werking vraagt heel veel van onze organisatie. Het zou veel gemakkelijker zijn om gewoon collecties te blijven produceren en lineair te blijven werken, maar we vinden het als onderneming erg belangrijk om ook hier te vernieuwen en ons te focussen op het boeiende en leerrijke aspect van sociaal interdisciplinair werken.

Hopelijk is bovenstaande manier van werken tegen die tijd mainstream geworden, zeker als de Europese wetgeving inzake textiel in de praktijk wordt doorgezet. En vinden we als klein bedrijf de juiste parameters om dit ook werkbaar te maken. Ik zie mijn positie als ontwerper ook verschuiven. Meer dan zuiver artistieke input zullen we als ontwerpers ook de verantwoordelijkheid hebben om te gaan inzetten op de juiste verbinding tussen de sociale, maatschappelijke en circulaire context waarin we ons bevinden.