Gelieve een meer recente versie van uw browser te installeren.
10 januari 2023
6 minuten leestijd
Ilia Sigi Eckardt weet heel goed wat hij wil. Eerdere tegenslagen bepaalden keuzes, prioriteiten en de focus die hij als ontwerper en eigenaar van Maison Tricot handhaaft. Om met verantwoordelijkheden en stress om te kunnen, leerde hij om zijn lichaam tot rust te brengen. Meditatie en neen zeggen tegen wat de maatschappij ons opdringt, maken hem gelukkig. Veel meer dan vroeger weet Ilia hoe hij zijn leven leiden wil en zijn gedrevenheid tot de juiste proporties kan herleiden. “Ik investeer veel in mezelf en focus op mijn sterktes. Want pas als je gelooft in jezelf en weet wat waardevol is, kan je anderen helpen.”
Ilia Sigi Eckardt © Roel Decock
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe artikels in dit magazine? Schrijf je in op onze nieuwsbrief!
Ik probeer dat te vermijden, al overschrijd ik soms een lijn. In vergelijking met tien jaar geleden weet ik beter wie ik ben en hoe ik mijn leven wil leiden. Ik stam uit een familiebedrijf, waarbij de vorige generatie meende dat je niet gewerkt had als er dagelijks geen tien uur op de teller stond. Ik vind dat onzin. Ik word 24/7 creatief geprikkeld, maar dat staat voor mij niet gelijk aan dag en nacht werken. In het begin van mijn carrière stapte ik in de zaak van mijn moeder. Het was een periode van vrijheid en ontdekking. Naast het ontwerpen en uitvoeren van mijn collectie werkte ik in een breifabriek, was ik visual merchandiser bij Diesel en speelde ik in een band. Tot ik lichamelijk ziek werd. De ziekte van Hodgkin, een vorm van lymfeklierkanker, bepaalde meer dan een jaar mijn leven. De oorzaak is onbekend, maar omgevingsfactoren spelen wellicht een rol.
Ik ben met een positieve attitude op die trein gestapt. Het zwaarste kwam echter na afloop, toen ik zowel mentaal als fysiek in elkaar zakte. Na een groots opgezet feest ging ik door een identiteitscrisis. Iedereen was blij, maar ik voelde het zo niet aan. In mijn hoofd is er in die periode veel gebeurd. En erover praten was niet altijd gemakkelijk. Een negatieve connotatie heeft die ziekte niet meer, al zal het mij onbewust wel blijvende inzichten geven. Velen hebben sowieso een zekere schroom om over gevoelens te babbelen, zeker mannen. Als ik nu een mindere dag heb, dan aanvaard ik dat. Ik zal die dag geen grote beslissingen nemen, maar ik omarm slechte dagen wel zoals goede. Die mentale ruimte gun ik mezelf.
Maison Tricot © Roel Decock
Dit bedrijf heeft mij veel gegeven. Ik voel mij bevoorrecht met de ervaring die mijn moeder me geeft. Ik zag de breinaalden op de keukentafel en kreeg het ondernemen van thuis uit mee. Maar maakt dat het makkelijker? Niet noodzakelijk. Iedereen is anders. Wat ik vooral ervaar, is dat je hoofd als ondernemer nooit stopt. Ik ben erg creatief ingesteld, mijn vak is mijn grote drive, maar iemands hersenen kunnen maar een bepaalde dosis aan. Mentaal vind ik dat zwaar. Zelfstandige zijn en een bedrijf runnen, geeft veel vrijheid, maar het afzetten van die gedachtegang heb ik moeten leren. En echt loslaten doe je dat nooit, maar ik ben wel gesterkt.
“Wat ik vooral ervaar, is dat je hoofd als ondernemer nooit stopt.”
Enkele boeken veranderden mijn leven drastisch. Die neem ik geregeld ter hand om er mijn highlights in te herlezen. Ik mediteer routineus om rust te vinden. Doe ik het minder nauwgezet, dan wreekt zich dat. Zeker in combinatie met een teveel aan gedachten of besognes vormt dat voor mij een gevaarlijke cocktail. Dan sluipt de vermoeidheid binnen en moet ik de energie bij elkaar schrapen om de dag door te komen. Dan slaap ik ook langer, terwijl ik anders een ochtendmens ben. Soigneer ik me goed, dan lukt alles beter.
Iedereen moet daarin zijn eigen flow vinden. Ik ken mezelf voldoende om te weten wat werkt voor mij. Sporten en mediteren zijn klassiekers, mij geven ze rust. We douchen ons, poetsen onze tanden, maar weinigen wassen hun geest. Een rijk leven gaat voor mij niet over geld, maar over vrijheid, zelf beslissingen nemen en mijn kinderen zien opgroeien. Ook dat is een balans zoeken en vinden. In het weekend of ’s avonds werk ik niet. Schetsen is voor mij wel niet werken. Ik neem veel vakantie om tijdens mijn werktijd bijzonder gefocust te zijn. Mijn mails check ik slechts één keer per dag en mijn telefoon staat voornamelijk op ‘niet storen’. Weinig is zo dringend dat het niet kan wachten. Dat vraagt om een shift in je hoofd. Het continue bereikbaar zijn heeft een grote impact.
Ilia Sigi Eckardt en Hilde Frunt © Roel Decock
Mijn lichaam doet dat voor mij. Net voor de zomer voelde ik me afglijden, toen ik opnieuw meermaals per dag mijn mail checkte. Het zorgde voor een behoorlijke dip. Zeker als je in een goede flow zit, is het gevaarlijk om in het rood te gaan. Met veel goesting blijf je dan maar doorgaan. Ik was opnieuw met zoveel zaken tegelijk bezig, dat mijn geest nog wel kon volgen, maar mijn lichaam niet meer. Ik ben altijd veel in mijn hoofd bezig, maar ik verlies mijn lichaam steeds minder uit het oog. Als mijn gedrevenheid het weer eens van me dreigt over te nemen, koppel ik nu op tijd terug naar mijn lichaam.
“Ik ben altijd veel in mijn hoofd bezig, maar ik verlies mijn lichaam steeds minder uit het oog.”
Dat vraagt maturiteit en zelfzekerheid. Ik ben trots op mezelf en wat ik doe. Ik geloof ook dat je jezelf graag moet zien. Dat beseffen en uitspreken is niet gratuit. Daardoor kan ik andere mensen graag zien. Dat benoemen en uitspreken geeft toch wel inzicht. Ik moet naar mijn medewerkers de juiste energie uitstralen. Ik heb een topteam dat mij veel bijbrengt en als ik on top of my game ben. Dan kan ik mensen motiveren, energie geven en het beste eruit halen.
Onze productie bestaat uitsluitend uit brei- en haakwerk. Wij zoeken de niche op, omarmen onze sterktes en bouwen die uit. Dat zorgt voor rust. Wij hoeven ook geen twintig klanten tegelijk te bedienen. Ons vak is arbeidsintensief. Sommige dingen wil ik graag doen, maar laat ik links liggen omdat het single shots zijn. Wij kiezen systematisch voor de lange termijn en gaan niet voor de quick wins. Sommige verhalen vragen vijf jaar vooraleer we eraan verdienen. Dat is lang, maar zo’n traject brengt veel rust.
Maison Tricot © Roel Decock
Focus. Ik heb zoveel ideeën die ik wil uitvoeren, dus ben ik streng. Dat is een positieve struggle. Soms zit een idee vast en dan moet je het even laten rusten of durven loslaten. Kiezen is niet verliezen. En projecten waaraan ik twijfel, zal ik niet aanvaarden. Voel ik het niet, dan zal ik steeds meer neen te zeggen. Je kan heel veel willen, maar je moet het ook kunnen behappen binnen een bepaald tijdsbestek. Ik steek veel tijd in planning en haal er nog veel meer uit. Het houdt me op de rails. Het is immers vaak de omgang met tijd die voor stress zorgt. En als er iets is wat ik wil schrappen uit mijn leven, dan is het stress.
Investeer in je sterktes en focus daarop. Mijn zwaktes probeer ik niet te verbeteren, maar besteed ik uit. Vanuit dat principe bouwde ik een team rondom me. Ondernemerschap hoeft niet te betekenen dat je zeven dagen moet werken, wel dat je je doelstellingen van je bedrijf scherp hebt, zodat je deze op de meest efficiënte manier kan halen. Wij werken elke weekdag voor een andere klant. Dat houdt ons fris. Ik pas ervoor om drie weken non-stop aan eenzelfde project te werken. Die handvaten moet je voor jezelf vinden. De mijne zijn vroeg opstaan, mediteren, sporten en tijdig gaan slapen. Ik investeer evenveel in rust als in creativiteit. Voor mij is er dan veel mogelijk. Mijn gezondheid en mijzelf graag zien, zijn mijn grootste activa. Voel ik me niet goed, dan kan ik geen goede papa of partner zijn of mijn bedrijf deftig runnen. Ik moet mezelf soigneren en momenten voor mezelf voorzien. Dat leerde ik al doende.
“Mijn zwaktes probeer ik niet te verbeteren, maar besteed ik uit.”
Cookies opgeslagen