Willy Vanderperre is verkozen tot ‘Professional of the year’ tijdens de uitreiking van de Belgian Fashion Awards 2018, die plaatsvond op 11 oktober. Wij kregen de unieke gelegenheid te spreken met de gelauwerde fotograaf in zijn studio in Antwerpen. Naast campagnes voor Raf Simons, Christian Dior, Jil Sander en Prada zag je zijn werk ook al verschijnen op de covers van Vogue, Love, W, i-D, Dust, Dazed, AnOther magazine, om er maar enkele te noemen.

 
 
Willy Vanderperre

© Nicolas Karakatsanis

Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe artikels in dit magazine? Schrijf je in op onze nieuwsbrief!

 
 

Het afgelopen jaar was een extreem succesvol jaar voor jou, met je solotentoonstelling in Londen. Hoe beleefde je deze ervaring?

De expo in Londen was het vervolg op de tentoonstelling in New York. De opzet was hetzelfde, maar we pasten deze aan de context aan. Een tentoonstelling is een moeilijk gegeven. Waar ga je naartoe? Waar leg je de focus op? Oud werk, nieuw werk? Je legt een beetje je ziel bloot at the end of the day. Uiteindelijk heb ik besloten ouder en recent werk samen te brengen. We wilden het ook zo persoonlijk mogelijk brengen, geen puur overzicht van de jaren die ik als fotograaf actief ben geweest, maar een wandeling doorheen emotie.

Voor de expo in Londen zijn we op zoek gegaan naar een nieuwe, andere dialoog tussen vroeger en nieuw werk. Dat gaf de expo een compleet andere emotie. Daarnaast waren er collectible items, in zeer beperkte oplage. Dit was heel belangrijk voor mij. Ik wou iets aanbieden dat “obtainable is voor de young kids”, iets dat ze konden meenemen naar huis. Om relevant te blijven, moet je jongere mensen raken, daarom is die doelgroep belangrijk voor mij. Ik heb het altijd cruciaal gevonden dat deze collectible items deel uitmaakten van de tentoonstelling, daarom hebben we ze ook gepresenteerd tussen de werken. Het is heel vreemd, maar iets dat aan de muur hangt heeft automatisch de perceptie dat het waardevoller is.

Muziek was een groot onderdeel van de show. In New York screenden we op een verlaten parking voor RED HOOK LABS, waar de expo plaatsvond, de videoclip van AMENRA die ik voor hen regisseerde. Binnen werd er tijdens de openingsavond techno gedraaid door DJ Clara 3000. In Londen vond de tentoonstelling plaats in galerij 180 The Strand, waar de eigenaar voor ons een extra verdieping opende. Er werd letterlijk een gat in de grond gemaakt waarin een zelfgemaakte trap werd geplaatst. “De sfeer was fantastisch, je ging letterlijk underground.” Eerst kwam je een ruimte binnen waar je de vintage band T-shirts, met daarop de uitnodiging van de show geprint, tegen kwam. Vervolgens spiraalde je naar beneden tot in de ruimte waar Clara 3000 aan het DJ’en was om te eindigen in de ruimte waar de expo plaatsvond. Mensen worden vandaag de dag minder snel geraakt door iets, daarom vond ik het belangrijk dat de beleving om tot bij de tentoonstelling te geraken een ervaring op zich was. Als je eerst door verschillende sferen stapt, zijn je zintuigen al geprikkeld. Om je daarna in de ruimte te bevinden waar er geen geluid meer is, maar je wel nog de trilling voelt van de muziek in de kamer ernaast. Dat samen met de beelden van de show versterkte de gezochte emotie van en tussen de beelden.

Een tentoonstelling haalt je uit je comfortzone, maar hoe slaag jij erin om doorheen de jaren ook bij het creatief proces ervoor te zorgen dat je wegblijft uit jouw comfortzone?

Ik ben nooit fan geweest van de comfort zone, alleen al de letterlijke betekenis, op je gemak zijn. Ik heb liever dat iets wringt, een challenge, het moet exciting blijven, ik blijf experimenteren. Sommige fotografen kiezen voor één licht en één stijl, maar ik zit zo niet in elkaar. Persoonlijk ben ik van mening dat doordat ik veel met dezelfde mensen werk je verplicht bent om uit je comfort zone te treden. Je wilt deze mensen blijven verrassen, het is noodzakelijk jezelf te blijven pushen om de volgende samenwerking te proberen verzekeren.

Willy Vanderperre

Vogue Italia July 2018

Youth is een belangrijk thema in je werk. In welke mate speelt je eigen jeugd een rol in je werk?

Ik beschouw mijn werk niet als autobiografisch, alhoewel dat ik denk dat niemand autobiografische elementen kan uitsluiten in zijn werk. Je jeugd vormt je op een bepaalde manier, het is vluchtig maar zeer intens, wat het net zo een mooie periode maakt. Het dichtste dat ik zelf in de buurt van iets autobiografisch ben gekomen, was met 'Naked Heartland'. Deze kortfilm was een reflectie over mijn eigen jeugd, over opgroeien in Zuid-West Vlaanderen en de isolatie die hiermee gepaard gaat.

Willy Vanderperre

Calvin Klein 205W39NYC FW18

Sinds de benoeming van Raf Simons bij Calvin Klein was jij meermaals de go-to fotograaf voor de campagnes. Ervaar je een verschil in de samenwerking en het creatief proces tussen een fotoshoot voor Raf Simons en Calvin Klein?

In feite is er een groot verschil, maar toch is het ook hetzelfde, het blijft een wisselwerking tussen een paar mensen die iets proberen te doen dat je niet had verwacht. Bij Raf Simons ontstaan de campagnes veel spontaner. Het is een idee, waar natuurlijk over wordt nagedacht en aan wordt gewerkt, maar je moet niet zoveel lagen doorworstelen. Bij Raf Simons is het echt een interactie tussen twee mensen. Chapeau voor Raf dat hij ook bij Calvin Klein blijft pushen voor beelden die toch niet zo conventioneel zijn als bij veel modecampagnes voor grotere huizen.

Willy Vanderperre

Raf Simons FW18

Terugblikkend op je periode aan de Antwerp Royal Academy of Fine Arts: hoe ben jij destijds gestart als professioneel fotograaf?

Ik was daar heel naïef in. Ik hoop dat die soort naïviteit nog bestaat, maar ik vrees er een beetje voor. Olivier Rizzo, Peter Philips en ikzelf organiseerden een shoot, letterlijk ‘in onze living op een zondagmiddag met aardbeientaart’ en dan stuurde ik die foto’s op. Zo belde ik naar iD Magazine en zei “Ik heb echt wel iets goed gedaan, kijk er eens naar” en dan werd dat effectief gepubliceerd. Tot op het moment dat ik te horen kreeg dat ik een agent moest zoeken.

Willy Vanderperre

Raf Simons SS18

Hoe ben je toen bij je eerste agent terechtgekomen?

Ik heb heel wat research gedaan en stelde me daarbij verschillende vragen. In wat voor agency voel je je goed? Wil je behoren tot een grote vijver van talent of kies je voor een kleine groep? Net als bij alle stappen die ik onderneem, was ik daar toen ook heel direct in, ik ben naar een agentschap waarvan ik dacht dat ik me er goed bij zou voelen gestapt en zei: “Kijk, ik vind dat jullie het perfecte agentschap zijn voor mij, zien jullie dat zitten?”, met een positief resultaat als gevolg.

Welke struikelblokken heb je gedurende de eerste jaren moeten overwinnen om een succesvolle carrière te kunnen uitbouwen?

De overgang van analoog naar digitaal, dat was echt een belangrijke verandering, in het bijzonder voor de modefotografie. Plots was er een nieuw medium, dat was een nieuwe challenge. Je moest het licht bijna opnieuw uitvinden. Ik heb daar toch wel een half jaar op gewerkt voordat het juist zat (lacht), maar ik geloof heel hard in de vooruitgang van de technologie, dus deed ik dat maar al te graag.

Willy Vanderperre

Prada FW18 Ultravision

Beschouw jij jezelf ook als ondernemer of puur als fotograaf? Hoe ga je om met de ondernemerskant van je job en wat zijn de belangrijkste lessen die je hieruit hebt geleerd?

Ik beschouw mijzelf nog altijd als fotograaf, omdat fotografie mijn grootste passie is. Ik ben ook ondernemer, maar dan in de creatieve betekenis van het woord, 'you branch out'. Dit vertaalt zich in expo’s, collectible items, boeken, films,... Ik ben nu bijvoorbeeld bezig met een nieuw script voor mijn tweede kortfilm, dat is een nieuw spectrum, een nieuwe leerschool. Het louter technische aspect daarentegen zie ik mijzelf niet doen, daar heb ik ondersteuning voor (lacht).

Als gekende naam in de modewereld was je ooggetuige van veranderingen in de modewereld. Zijn er evoluties geweest die het beroep van fotograaf beïnvloed hebben?

Jazeker, vroeger was een klant tevreden met een perfect uitgewerkte campagne, x aantal foto’s over x aantal dagen, maar nu is dat een ander verhaal. De vraag van de klant is veel groter geworden, zo zijn bewegende beelden en social media heel belangrijk geworden. Je werk wordt veel intenser. Er zijn zoveel dingen bijgekomen, het is echt wel een ander gegeven. Er is, laten we zeggen, 'meer werk' (lacht).

Willy Vanderperre

Prada FW18 Ultravision

Hoe ben jij beïnvloed als fotograaf door de opkomst van social media en de manier waarop afbeeldingen worden geconsumeerd?

Als je het hebt over Instagram, en de vluchtigheid van dat medium, dan is dat voor sommige projecten heel frustrerend. Je blijft met dezelfde intensiteit werken aan een beeld, zelfs al weet je dat het gereduceerd wordt naar a square on your smartphone. Dat is de realiteit waarin we leven, de tijdsgeest van het moment. Instagram is belangrijk, maar “I embrace technology and the now”.

Tot slot, welk advies zou je geven aan fotografiestudenten die later in de modesector willen werken?

Ongeacht de sector blijft het antwoord hetzelfde: "Je moet doen waar je goesting in hebt, waar je zelf in gelooft." Ik geloof dat je mensen moet raken en de enige manier om dat te doen is om vanuit je gut te werken. Daarnaast is het noodzakelijk hard te werken, dat kan je nu eenmaal niet onder stoelen of banken steken, en te volharden, en te blijven geloven in jezelf.