Annelys de Vet is een uit Nederland afkomstige ontwerper, docent en onderzoeker die met haar werk maatschappelijke impact wil creëren. Ze werkt op het snijvlak van design, pedagogie, ambacht en politiek bewustzijn en gaat daarbij vaak participatief aan de slag.

Het meest dierbare aan de projecten waaraan ik gewerkt heb, zijn de sporen die ze achtergelaten hebben. Soms is dat in de vorm van wat het voor een individu heeft betekend om deel te nemen aan een workshop voor een Subjectieve Atlas (een publicatie die een land, regio of stad in kaart brengen door de inwoners zelf, red.), of een student die is meegegaan naar Palestina en hoe deze ervaring zijn of haar designpraktijk en politiek bewustzijn transformeerde. Maar het gaat er ook om hoe bijvoorbeeld de ‘Subjective Atlas of Palestine’ geleid heeft tot het designplatform ‘Disarming Design from Palestine’ en hoe de ontmoetingen daarbinnen aanleiding waren voor het opzetten van de tijdelijke masteropleiding ‘Disarming Design’ aan het Sandberg Instituut Amsterdam. Het zijn vooral de relaties die ontstaan doorheen de projecten, die het meest waardevol zijn gebleken en die ook mij en mijn praktijk volkomen gevormd en getransformeerd hebben.

Het is een enigszins verwarrende periode, omdat ik in de laatste fase van mijn doctoraatsonderzoek ben beland. Ik schrijf over de participatieve ontwerpprojecten die ik heb geïnitieerd, die zich allemaal direct en indirect verhouden tot sociaal-politieke strijd. Met het onderzoek probeer ik de methodologieën en de infrastructuren waarbinnen de projecten plaatsvinden, of vonden, scherper te duiden. Maar ook bevraag ik de machtsstructuren en hoe de samenwerkingen binnen een ontwerptraject een ander soort verhoudingen mogelijk kunnen maken. Het is fascinerend om te zien hoe de materialiteit van het ontwerpproces andere relaties kan stimuleren, ten opzichte van elkaar, maar ook hoe we ons tot een object, plek of geschiedenis verhouden. Aanvankelijk dacht ik dat ik zou schrijven over wat ik wist en meegemaakt heb, maar het proces van het schrijven opent allerlei nieuwe vraagstukken, en vooral veel kritische reflectie. In de lente zal ik mijn onderzoek verdedigen en daarna werk ik het uit tot een publicatie genaamd ‘Disarming Design’. Deze zal worden uitgegeven door Valiz en ik stel me voor dat het ontwerp het midden houdt tussen een graphic novel en een dikke non-fictie, in het formaat van de Subjectieve Atlassen.

Een echt langetermijnplanning heb ik nooit gehad. Ik laat me leiden door de projecten die op mijn pad komen en de mensen die ik daarbij ontmoet. Wat wel sturend is, is de intentie. Zo positioneer ik mij graag op het snijvlak van design, pedagogie, ambacht en politiek bewustzijn. Met de serie Subjectieve Atlassen is zo een methodologie ontwikkeld van waaruit telkens nieuwe uitnodigingen ontstaan. Op dit moment ben ik samen met het Post-Conflict-Research-Center (PCRC) in Sarajevo een Subjectieve Atlas van Bosnië en Herzegovina aan het maken. Het komende jaar werk ik samen met Natuurpunt aan de ontwikkeling van een artistiek traject rond droogte en stemmen ‘uit het Zuiden’ met nieuwkomers hier. Ik verwacht dat deze praktijk van samenwerken, waarbij alternatieve cartografie en artistieke methodes, binnen conflictbemiddeling, maar ook bij ecologische vraagstukken, verder wordt ingezet. Wellicht dat dit binnen tien jaar tot een veel bredere beweging is uitgegroeid samen met partners die gelijke intenties delen.