Een tiental jaren geleden werd ik voor de tweede keer mama. Ik besefte toen heel erg dat mijn dochter veel minder kansen zou hebben gekregen mocht ze in een ander land geboren zijn. Mijn gezin en ik besloten bij de aankoop van producten meer te gaan voor ecologische en eerlijke alternatieven. Zo ontstond de noodzaak om bewust voor iets anders te kiezen, om te tonen dat het anders kan. Vanuit dat ideaal en de zoektocht naar duurzame hemden voor mijn man is Mr. Manchette tot leven gekomen. Ik startte, zonder enige ervaring in de modesector, met de ontwikkeling van prototypes en deed een marktonderzoek. Begin 2017 bracht ik mijn eerste collectie op de markt. Ik ben gestart als eenmanszaak en eind 2019 is Mr. Manchette een coöperatieve geworden, wat een nieuwe dynamiek creëerde. Ik wilde niet per se een modemerk oprichten, ik wilde vooral aantonen dat het anders kan. Zo werkte ik ook samen met maatwerkbedrijven. Ik deed beroep op mensen met beperkte kansen op de arbeidsmarkt, vooral omwille van het sociale karakter.

Ecologisch en eerlijk gaat voor mij over het werken met ecologische stoffen zoals biologisch katoen, Tencel en linnen, gerecycleerde stoffen en stockresten. Daarnaast wilde ik zo weinig mogelijk afval creëren. Ik werkte met verpakkingen uit papier of katoen en met kraagbanden in karton in plaats van plastic.

Ik combineerde Mr. Manchette eerst met de fulltime job die ik toen deed — ik werkte op de marketingafdeling van een voedingsbedrijf, daarna met vierde vijfde werken, nog later had ik twee halftijdse jobs. Die laatste combinatie zorgde ervoor dat ik het gevoel had niets echt goed te kunnen doen. Uiteindelijk zette ik de stap en focuste ik me 100% op het hemdenlabel. Dat gaf een push en extra tijd, waardoor het aantal verkooppunten steeg.

Verkoop in shops zorgt ervoor dat je niet alleen consumenten kan overtuigen, maar ook de winkels zelf.

Zo zijn er een aantal shops die de afgelopen jaren een duurzamer aanbod hebben uitgewerkt. In Gent is Lost in Pablos daar een mooi voorbeeld van. De winkel paste haar volledige assortiment aan naar eerlijke producten. Ik ben fier dat ik daaraan heb kunnen bijdragen.

In het begin ontwierp ik zelf, maar na verloop van tijd ben ik gaan samenwerken met ontwerpers om de collectie sterker te maken. Dat had zijn voor- en nadelen. Bij kleine oplages wordt de prijs daardoor omhoog gedreven. Daarnaast kon ik deze kost niet volledig doorrekenen waardoor het de rentabiliteit teveel naar beneden haalde. 

Tijdens de coronacrisis, wanneer de winkels gesloten waren, liep de webshop goed. Dat zorgde voor een mooie groeicurve, zowel B2C als B2B. Ook B2B bleef ik na de crisis groeien. Dat was geen spectaculaire groei, maar het was wel een constante. Ik bied nu kortingen van 60% aan voor de allerlaatste stuks waardoor de verkopen via de webshop fenomenaal gestegen zijn. Ik concludeer daaruit dat mensen het nog steeds moeilijk vinden om een eerlijke prijs te betalen voor kledij. Er zijn zeker mensen die zulke prijzen niet kunnen betalen, maar er zijn helaas ook nog steeds mensen die liever gaan voor kwantiteit, niet voor kwaliteit. Dat voel ik nu wel. 

Het was nooit mijn idee om Mr. Manchette alleen te runnen. Ik heb er heel veel eigen middelen in gestoken. Bij de omschakeling naar een coöperatieve waren er wel coöperanten, maar 90% van de middelen kwam nog steeds van mij. Ik moest op zoek gaan naar extra financiën, want de inkomsten dekten de kosten niet. Er was iemand die in de zaak wilde stappen, en we zouden uitbreiden met dameskledij. Toen we de financiële oefening maakten en tot de vaststelling kwamen dat het toch niet rendabel zou zijn, trok de potentiële vennoot zich terug. Op dat moment was ik bezig met het zoeken naar externe financiering. Maar als je er helemaal alleen voor staat, is financiering vinden nog moeilijker. Er waren verschillende pistes, maar deze zijn uiteindelijk allemaal weggevallen. De vooropgestelde groei was namelijk gebaseerd op het werk van twee personen. Bij de voorverkopen van afgelopen winter was er bovendien een opmerkelijke daling. Winkels waren terughoudender in hun aankopen, door de energiecrisis. Ik besliste kort nadien om er uiteindelijk een punt achter te zetten en plaatste een boodschap op mijn website.

Het voelt als de juiste beslissing. Ik heb het continu zonder loon moeten doen, dus ik kijk er wel naar uit om opnieuw centen te verdienen. Ik nam de beslissing ook op het juiste moment, ik heb het mooi kunnen afsluiten. Ik heb geen schulden, dat geeft een veilig gevoel. De reacties van trouwe klanten zijn ook deugddoend. Sommigen hebben een voorraad hemden ingeslagen om de eerstvolgende jaren verder te kunnen (lacht). Maar het blijft natuurlijk enorm jammer dat het niet gelukt is.

En Mr. Manchette is niet alleen, er zijn nog andere kleine merken die uiteindelijk moeten opgeven.

Ik denk aan Tenue Préférée en Goed van Doen in Leuven, Cliché en Just Hazel in Gent, KSTMIZED, Marjan Storme. Het is beangstigend dat die kleine, eerlijke merken er telkens van tussen worden gehaald. 

Er zijn wel dingen waarvan ik nu denk dat dat misschien niet de beste beslissingen zijn geweest, maar ik denk niet dat die beslissingen doorslaggevend zouden zijn geweest voor het totaalplaatje van Mr. Manchette. Misschien was het wel beter geweest om van bij de start een partner gehad te hebben. Maar niets doen omdat ik het alleen moest doen, was ook geen optie voor mij. Dan verandert er zeker niets. Wel heb ik een klankbord gemist. Je laten omringen door anderen is echt belangrijk. 

Dit is het beste wat ik kon doen en ik ben fier dat ik toch wel wat mensen heb leren stilstaan bij wat ze dragen en kopen. Ik heb mee aan die kar getrokken. Overtuigen en impact willen creëren is iets waarvan ik niet wist dat ik het in mij had. Daarin wil ik zeker verder gaan. Wat ik heb geleerd, is het belang van netwerken. Ik vind dat zelf niet zo tof en soms moeilijk, maar het is wel ontzettend belangrijk, het kan je sneller vooruit doen gaan. Connecties kunnen je écht wel helpen.

Ik heb gesprekken gehad voor een eventuele overname, maar die is niet doorgegaan. Geïnteresseerden kunnen met mij contact opnemen. Ook mensen of bedrijven die interesse hebben in het (deels) overnemen van de stock kunnen bij mij terecht. Eind september wil ik de administratie volledig afgerond hebben. Dit verhaal stopt dan wel voor mij, maar de transitie naar een eerlijkere en duurzamere wereld valt niet meer te stoppen. Wat er op mijn weg zal komen, weet ik op dit moment nog niet. Dat bekijk ik verder de komende maanden.