Voor het tweede jaar op rij geen fysieke afstudeerbeurzen om kennis te maken met het gametalent van morgen. Jammer, want ook dit jaar is er geen gebrek aan interessante spelmakers die klaargestoomd zijn voor de eerste grote stap in hun carrière. De Tax Shelter, waar we ondertussen al enkele jaren over spreken, is er nog steeds niet, dus hopelijk hebben deze creatievelingen een andere reden om hun talent in eigen regio te ontplooien.

Het hoeft zelfs niet van eigen bodem afkomstig te zijn. De opleiding Digital Arts & Entertainment aan de Howest in Kortrijk heeft ondertussen zo’n ferme reputatie dat er een heuse internationale wind door campus The Level waait. Zo kwam ook de uit Duitsland afkomstige spelontwikkelaar Nakisa Bastami in Kortrijk terecht. Hij maakte met een vijfkoppig internationaal team (Hannah Geilen, Jordan Sommer, Olof Aviron-violet en Tim Wilmsen) het competitieve actiespel Vending Machine Mayhem. Het is de bedoeling om de blikjes frisdrank uit de metalen ingewanden van rivaliserende frisdrankautomaten te rammen, om deze nadien te verkopen aan dorstige passanten. De frisdrankautomaat die het meeste drankjes verkoopt, wint.

Vrienden van Bastami en Sommer waren direct enthousiast over het concept. Bovendien was het een idee dat als een prima basis kon fungeren om een goede game op te bouwen. En zo geschiedde. Bastami: “Iedereen in het team heeft zijn verdienste in de ontwikkeling. Een van onze artiesten focuste zich op de levels, terwijl een andere zich met de personages bezighield. Met de hulp van onze graphics programmeur konden we de visuals naar nog een hoger niveau tillen. Iedereen heeft ontelbaar veel meer gedaan dan wat nodig was. Allemaal kleine zaken die aan het einde van een project een wereld van verschil betekenen.” Dat is ook te merken aan de sublieme afwerkingsgraad van het project.

Van corona ondervond Nakisa niet veel hinder: “Er zijn mensen die het veel slechter hebben getroffen. Mijn lessen waren grotendeels gedaan zodat ik me kon focussen op de projecten. Communicatie was misschien iets lastiger, maar met software als Slack en Discord vormt ook dat geen groot probleem.” Ondanks de goede samenwerking heeft het team geen verdere plannen met Vending Machine Mayhem. “We hebben er ons heel erg mee
geamuseerd, maar het was in de eerste plaats een leerervaring. De kern van het team wil in de toekomst wel blijven samenwerken”, aldus de Duitse student.

Gekke kostuums liggen ook aan de basis van het masterproject van Annelies Vermeiren, die afstudeert in de richting Game Design van LUCA School of Arts in Genk. Toch ligt de insteek van beide projecten ver uit elkaar. “Mijn masterproject Cosplay Chronicles gaat over het overbrengen van het positieve effect van cosplay (zich in het openbaar verkleden als fictief personage, nvdr) dat ik zelf heb ervaren. Ik ben een introvert die door cosplay heeft leren omgaan met drukke omgevingen en in het algemeen zelfverzekerder en socialer te zijn.”, licht Annelies haar narratieve spel toe.

Zelfs kwam ze op haar zestiende in aanraking met de hobby. Toen ze voor de eerste keer verkleed naar een conventie ging, voelde ze zich niet op haar gemak. Ze vroeg zich de hele tijd af of ze zich niet belachelijk maakte en voelde zich aangestaard. Dat veranderde toen ze een paar jaar later een vriendengroep met dezelfde interesse ontdekte. Door samen met hen naar conventies te gaan, zag Vermeiren een kant van cosplay die ze nog niet kende. Gewoon het personage zijn en plezier hebben met je vrienden zonder je zorgen te maken over wat er rond je gebeurt.

Het was niet eenvoudig om die ervaring te vertalen naar een game. Kleur speelt een belangrijke rol in het spel en is de weerspiegeling van het zelfvertrouwen van hoofdpersonage Luna en haar gevoelens rond een omgeving of persoon. De speler moet leren omgaan met de beperkte mentale energie die een introvert heeft om keuzes te maken en acties uit te voeren. Gaat dat goed, zal Luna’s grijze thuisomgeving meer kleur krijgen en krijgen ook de passages op de conventies een fantasierijk tintje.

Vooraleer Annelies Cosplay Chronicles verder uitwerkt, wil ze eerst andere games maken. Niet alleen om haar kennis van het vak uit te breiden, maar tevens om zichzelf ademruimte te geven om de passie voor wat ze de speler wil tonen niet te verliezen.

Medestudent aan LUCA School of Arts Ewout De Vos liet zich voor zijn project inspireren door de fragiele band tussen mens en natuur. What About Hedgehogs speelt zich af in een doorsnee Vlaamse achtertuin en laat de speler de wereld ervaren door de ogen van een jonge egel. De schilderachtige visuele stijl is gebaseerd op het slechte zicht van de egel.

Waarom precies egels? Ewout verduidelijkt: “Egels leven in onze tuinen, de plek waar natuur en mens met elkaar clashen. Het perspectief van een klein dier dat laag bij de grond leeft, geeft een volledig andere kijk op de bekende omgeving van onze tuinen. Ten slotte is de egel ook een vrij traag wezen, wat mooi aansloot bij het langzaam verkennen van de wereld.”

Het was dan ook een bewuste designkeuze om spelers niet vrij in de tuin te laten rondrennen, maar hen geleid kennis te laten maken met de leefwereld van de egel. Je zal op zoek moeten naar voedsel en aan planten snuffelen terwijl je op je hoede bent voor allerlei gevaren. De ontdekkingstocht wordt begeleid door een originele soundtrack die werd gemaakt in samenwerking met PXL Hasselt student Daan van Luijk.

What About Hedgehogs werd genomineerd voor de Wanatoeprijs, een competitie voor jong artistiek talent in Limburg. Die nominatie is een extra boost om het spel verder te verfijnen, bijvoorbeeld door het verbeteren van de animaties. “Het zou mooi zijn om dit project een toekomst te geven, maar de beste mogelijkheden hiervoor ben ik nog aan het uitzoeken. Dit project heeft wel beaamd dat ik in de sector aan de slag wil als level designer”, blikt De Vos vooruit op de toekomst.

Momentum ten slotte is een futuristisch racespel dat werd gemaakt door een team van vijf laatstejaars aan Digital Arts & Entertainment. De groep bestaat uit drie ontwikkelaars (Silke Nemegeer, Michael Bellekens en Quinten Vanhooydonck) en twee artists (Christina Fekkes en Ruben Van Ostaeyen), die van meet af aan elk een specifieke rol hadden. Ruben Van Ostaeyen: “We hebben geluk gehad dat we de basis van ons spel en het begin van de ontwikkeling nog face-to-face hebben kunnen doen. Dit zorgde er ook voor dat we elkaar beter konden leren kennen en iedereen zich goed voelde in de groep. Ook waren de rollen al een beetje verdeeld toen we van thuis uit verder moesten werken.”

Om de teamgeest te versterken, zette het team een Discord-server op waar elk teamlid een apart kanaal kreeg. Er werd afgesproken om op bepaalde uren van de dag aanwezig te zijn zodat anderen gemakkelijk binnen konden springen om een vraag te stellen. Goed voor de organisatie én het gevoel dat ze nog steeds samen rond één tafel aan het werken waren.

Momentum wordt geboren nadat na een brainstormsessie de termen ‘racing’ en ‘platformer’ overblijven. De op het eerste zicht vreemde combinatie nodigt uit tot het verzinnen van originele spelmechanismen. Hoe zou een auto zich kunnen navigeren in een platformspel? Het uiteindelijk antwoord van het team is een grijphaak die spelers toelaat om scherpe bochten te nemen zonder af te remmen of stukken circuit te bereiken die anders niet bereikbaar zijn. Initieel wilde het team nog veel meer ideeën in het spel verwerken, maar gaven uiteindelijk de voorkeur aan een hoge afwerkingsgraad van één centraal idee.

Geen slechte keuze: de studentengame werd dit jaar genomineerd voor een Belgian Game Award en scoorde eerder dit jaar goede punten op het Indie Game Festival. Hoewel sommige teamleden ondertussen een fulltime job in de industrie hebben gescoord, plant het team om tijdens de zomervakantie werk te maken van online multiplayer. Daarna is het de bedoeling om het spel op Steam uit te brengen, maar hoe of wat staat nog niet vast.